Καρδιά φτιαγμένη από Κόλαση Που Γέμισε Από Αγάπη

H παιδική ηλικία του κάθε παιδιού πρέπει να έχει μόνο όμορφες στιγμές, δυστυχώς στη δικιά μου περίπτωση δεν ήταν έτσι.

Όλα αρχίζουν όταν πήγα στο Δημοτικό. Εκεί άρχισε το μίσος προς το πρόσωπο μου, γιατί έκανα πράγματα που δεν έπρεπε να κάνει ένα κορίτσι. Έπαιζα ποδόσφαιρο με αγόρια, δεν έκανε για έκανε για ένα κορίτσι, μου άρεσαν τα παντελόνια δεν έκανε έπρεπε να φοράω φορέματα. Έτσι μου κόλλησαν κοροϊδευτικά το παρατσούκλι “αγοροκόριτσο” στα οχτώ μου χρόνια. Άκουσα μέταλ μουσική για πρώτη φορά και την λάτρεψα, στην εποχή μου ήταν κάπως απαγορευμένη και κρίθηκα και για αυτό. Με λέγανε “Σατανίστρια”. Μόνο μία δασκάλα, στο Δημοτικό, μας υπερασπιζόταν, να είναι καλά όπου και να είναι. Όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα να μην ανοίγομαι σε κανέναν για ό,τι μου συμβαίνει, να κλείσω την πόρτα της ψυχής μου και να μην λέω τίποτα σε κανέναν.

Έφτασε η στιγμή να πάω Γυμνάσιο. Νόμιζα ότι όλο αυτό θα φύγει, αλλά το μίσος που βίωσα στο Γυμνάσιο ήρθε τρεις φορές χειρότερα. Μου βάζανε τρικλοποδιές, μου λέγανε ότι βρόμαγα,  με βρίζανε. Κατέληξα στην κυριολεξία να κατουριέμαι από τον φόβο μου. Εκεί άρχισαν τα κοροϊδευτικά “κατρούλα θα μου δώσεις ένα αυτόγραφο;” και γέλια. Έμπαιναν μέσα στην τουαλέτα την ώρα που ήμουνα και προσπαθούσαν να ανοίξουν την πόρτα. Οι καθηγητές αμέτοχοι. Δεν ήξεραν καν τι πάει να πει εκφοβισμός τότε. Δεν ήθελα να πάω στο σχολείο, δεν ήθελα να ξαναζώ αυτό το μαρτύριο ξανά και ξανά. Η γειτονιά έβγαλε τη φήμη… ότι εκδίδομαι δημόσια στην πλατεία της γειτονιάς μου, επειδή η παρέα μου όλη ήτανε αγόρια. Όλα αυτά φτάσανε στα αυτιά του πατέρα μου, ο οποίος φυσικά δεν πίστεψε τίποτα γιατί ήξερε πολύ καλά την κόρη του.

Έφτασε η μέρα της πενταήμερης στην Τρίτη Γυμνασίου

Αυτές τις μέρες πέρασα πολύ ωραία, αλλά ήρθε κάτι που αναίρεσε όλη τη χαρά που είχα. Γυρνώντας λοιπόν από την πενταήμερη, το λεωφορείο έκανε στάση και κατέβηκαν όλοι κάτω. Τότε ήρθε μία καθηγήτρια και μου είπε πως πρέπει να δούμε αν κατουρήθηκα εκείνη την ώρα. Ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Ξεβρακώθηκα, όπως μου ζήτησαν. Φυσικά δεν είχα κατουρηθεί όπως νόμιζαν… Η δήθεν φίλη μου, όταν επέστρεψαν όλοι μέσα στο λεωφορείο, έφυγε και πήγε και κάθισε αλλού. Με άφησε μόνη μου να κλαίω κάμποση ώρα…

Ξαφνικά, εκείνη τη στιγμή, άκουσα από τα ηχεία το “Fear Of The Dark ” των Iron Maiden. Μία κοπέλα από την τάξη μου ήρθε κοντά μου από τις μπροστινές θέσεις του λεωφορείου, μάλλον αυτή το είχε ζητήσει για εμένα, δεν το έμαθα ποτέ, αλλά το κατάλαβα από το βλέμμα της. Το τραγουδήσαμε μαζί και όταν κατεβήκαμε από το λεωφορείο έκανα πως δεν συμβαίνει τίποτα. Αλλά από εκείνη την μέρα τίποτα δεν ήταν ίδιο πια. Άρχισα να σκέφτομαι να βάλω τέλος στην ζωή μου, ίσως είναι καλύτερα έτσι σκεφτόμουνα, άρχισα και το κάπνισμα… Κατέληξα να καπνίζω 2 πακέτα την ημέρα. Σκότωνα τον εαυτό μου αργά, αυτό ήθελα και νόμιζα ότι ήταν σωστό. Δεν ξέρω πώς, μέσα σε όλη αυτή την κατάθλιψη και όλη αυτή την άσχημη ψυχολογία, κατάφερα να αρχίζω να γράφω καλά στα μαθήματα, ειδικά στη χημεία. Ξαφνικά, όλοι τότε ήθελαν να κάτσουν μαζί μου στο θρανίο, αυτοί δεν ήταν φίλοι ήταν συμφεροντολόγοι. Ήθελα να τελειώσει το σχολείο, να φύγω και να μην τους ξαναδώ στα μάτια μου. Στο Λύκειο τα ίδια, δεν άλλαξαν και πολλά…

Τελείωσα το σχολείο και λίγα χρόνια πριν, το 2013, γνώρισα κάποιον άνθρωπο που νόμιζα ότι με καταλάβαινε, νόμιζα ότι επιτέλους θα έχω έναν άνθρωπο δίπλα μου. Ήταν σε πολλά δίπλα μου και δεν το ξεχνάω αυτό, αλλά άλλαξα το ντύσιμο μου για αυτόν τον άνθρωπο. Άλλαξα, γιατί ντρεπόταν για εμένα. Αλλά εγώ δεν ήμουνα καλά… του είχα δώσει τα πάντα. Αυτός λοιπόν ο άνθρωπος με πούλησε με τον χειρότερο τρόπο. Μετά έμαθα ότι έλεγε και λόγια για εμένα σε τρίτους. Μου έλεγε πάντα “Είσαι ένας Άγγελος” και έλεγα “όχι απέχω πολύ από το να είμαι Άγγελος”. Μου υποσχόταν ότι αν συμβεί κάτι και την χρειαστώ θα τρέξει για να είναι δίπλα μου, μου έλεγε ότι της λείπω και θέλει να με δει… Τον Ιούνιο του ’18 μία κοπέλα που ήμασταν πολύ κοντά από το ίντερνετ έφυγε από τη ζωή. Της υποτιθέμενης αδερφής μου της  έγραψα ένα κατεβατό και της έγραψα ότι αισθανόμουν και η απάντηση που πήρα ήταν μόνο μία πρόταση  “και εμένα μου λείπεις έλα οπότε θες”. Έβγαλα εισιτήρια για να πάω να την δω και το βράδυ μου είπε ότι δεν γίνετε να πάω. Ήταν ξεκάθαρο. Δεν με ήθελε η οικογένεια της, δεν με θέλησε ποτέ. Ξέσπασα πολύ άγρια, πήγα στο καφενείο στον πατέρα μου και του είπα “Δεν πάω στην Αθήνα ευχαριστήθηκες τώρα;”. Έφυγα κλαίγοντας, της είπα ότι κλαίω για όλο αυτό που έγινε και με ρώτησε “γιατί;”. Μετά η στάση μου ήταν πολύ κρύα απέναντι της. Έτσι λοιπόν, αφού έγιναν όλα αυτά με αυτό το άτομο, ήμουν εντελώς χάλια. Ξεκίνησα να πίνω μαζί με χάπια, έφτανα σε σημείο να κοιμάμαι ώρες ολόκληρες…

Ξανάρχισα το κάπνισμα και γενικά δεν με ένοιαζε τίποτα. Ένιωθα ότι δεν με αγαπούσε κανένας.

Ξέρετε όμως ο Θεός ή όποιο ανώτατο ον υπάρχει εκεί πάνω, είχα διαβάσει ότι αυτό το ανώτατο ον αν θέλει να σωθεί ένας άνθρωπος, στέλνει κάποιον να τον αγαπήσει.

8  Δεκεμβρίου του ’17… 

Ήμουν χάλια και είδα ότι θα γίνει μία συναυλία της Κατερίνας Στικούδη στην περιοχή μου για το άναμμα δέντρου. Είχα πιει την προηγούμενη νύχτα και δεν ήμουν καθόλου καλά, αλλά κάτι μου έλεγε μέσα μου να πάω. Πήγα και καθόμουν μπροστά, Η Κατερίνα μού άγγιξε το χέρι, ένιωσα ότι με τράβηξε από όλο αυτό. Έπρεπε να γνωρίσω αυτόν τον άνθρωπο. Πήγα λοιπόν στα Μαντ, 27 Ιουνίου του 2018. Μόλις την είδα να έρχεται ένιωσα ότι θέλω να φύγω. Με έπιασε τρέμουλο, η καρδιά μου χτύπαγε, αλλά χαίρομαι που δεν έφυγα. Είχα τα χέρια στις τσέπες και με αγκάλιασε, χωρίς να με ξέρει καν. Την αγκάλιασα και εγώ. Ένιωσα ότι είχα πάρει το πιο ισχυρό ναρκωτικό, ένιωσα ότι κάτι όμορφο θα ξεκινήσει, αλλά δεν φανταζόμουν όλο αυτό που θα διαβάσετε παρακάτω. Ξαναπήγα Βόλο, Λάρισα, για την δω. Αρχίσαμε και δενόμασταν. Έκοψα τα πάντα – ποτό, χάπια και κάπνισμα – αν και μου ήταν πολύ δύσκολο. Κατάλαβα ότι πραγματικά νοιάζεται για εμένα και με αγαπάει αληθινά. Άνοιξα λοιπόν διάπλατα την πόρτα του μέσα μου στην Κατερίνα.   

1 Οκτωβρίου του ’18… 

Ο μπαμπάς μου έφυγε για τον ουρανό. Η υποτιθέμενη αδερφή μου, που θα ήταν πάντα δίπλα μου, δεν ήρθε ούτε στην κηδεία, ούτε στα 40 του μπαμπά μου με τη δικαιολογία ότι δεν το έμαθε. Η Κατερίνα λοιπόν ήταν η πρώτη που της είπα ότι έφυγε ο μπαμπάς μου και ήταν δίπλα μου από το πρώτο δευτερόλεπτο. Μιλάγαμε με τις ώρες προκειμένου να νιώσω καλά. Ήταν βράχος δίπλα μου – ό,τι χρειαζόμουν, ό,τι σκεφτόμουν, ό,τι ένιωθα της το έλεγα και το συζητάγαμε. Ήταν τόσο μακριά μου και συγχρόνως πιο κοντά μου από όλους τους άλλους. Όταν με άφησε η υποτιθέμενη αδερφή μου ήθελα να της κάνω κακό, είχα δηλητηριαστεί χάρη σε αυτή, είχα κάνει  κακό σε ανθρώπους, αλλά όλο αυτό το μίσος που είχα για αυτήν  μετατράπηκε σε ευγνωμοσύνη. Την ευχαριστώ λοιπόν γιατί αν δεν είχε φύγει πιθανόν να μην ερχόταν ποτέ στην ζωή μου η Κατερίνα. Μία κοπέλα με την πιο αγνή και αθώα ψυχή που καθρεφτίζεται στα μάτια της και το χαμόγελο της.

Όταν είμαι μαζί της και αγκαλιαζόμαστε, ξέρετε αυτές οι αγκαλιές που κουμπώνουν τέλεια και όταν ξεκολλάνε πονάνε. Όταν είμαι μαζί της ο χρόνος σταματάει εκεί, ό,τι πρόβλημα και να έχω. Είμαι καλά επειδή είμαι μαζί της. Δεν το πίστευα ότι η φιλία η αληθινή σου ξυπνάει παρόμοια συναισθήματα, όπως αυτά του έρωτα, μέχρι που γνώρισα την Κατερίνα.

Πέρασα γενέθλια μαζί με την Κατερίνα, πέρασα τη γιορτή μου μαζί της. Δεν είχα τούρτα και γλυκά, αλλά είχα ανεκτίμητη  αγάπη τη δικιά της και των φίλων μου των οποίων τα ονόματα θα διαβάσετε παρακάτω. 

Η Κατερίνα δέχτηκε πολύ μίσος από την αρχή της καριέρας της, πάλεψε με θεούς και δαίμονες για να είναι εδώ που είναι. Τίποτα δεν της χαρίστηκε. Κανένας και τίποτα δεν θα με κάνει να φύγω μακριά της, γιατί η αγάπη είναι πιο δυνατή από κάθε άλλο συναίσθημα.

Της χρωστάω τη ζωή μου, γιατί πιθανόν αν δεν ερχόταν να με γλυτώσει θα είχα πάει μαζί με τον μπαμπά μου.

Αν μου λέγανε όταν ήμουνα 19 ότι θα την γνωρίσω προσωπικά και θα δεθούμε τόσο θα τους έλεγα “παλάβωσες μάλλον”, όλα τελικά γίνονται για κάποιο λόγο.

Μέσω αυτής όμως γνώρισα και καταπληκτικά παιδιά που είναι φίλοι μου. Τον Χρήστο, τη Μαγδαληνή, τον Θράσσο, τη Δέσποινα, την Ιωάννα, τη Ραφαέλα, τον Jim και πολλούς άλλους. Σας ευχαριστώ τον καθένα ξεχωριστά που από την πρώτη στιγμή με δεχτήκατε σας αγαπάω πολύ και το ξέρετε.

Η  αγάπη νίκησε την κόλαση και καταπάτησε το σκοτάδι και μέσα από το σκοτάδι γεννήθηκε ένα λιβάδι αγάπης. 

Η Κατερίνα μού έμαθε να είμαι ο εαυτός μου, να αγαπήσω τον εαυτό μου, με σκληραγώγησε στο μίσος που δέχομαι ακόμα και τώρα, μου έμαθε να ζητάω συγγνώμη όταν κάνω λάθος, να σκέφτομαι και να κάνω και να λέω ό,τι νιώθω και να είμαι πάντα ειλικρινής. Μου έμαθε ξανά από την αρχή να χαμογελάω και να γελάω, μου έμαθε τι σημαίνει αγάπη με πράξεις. Δεν θα με κουνήσει ούτε ένα χιλιοστό ποτέ και κανένας από δίπλα της, γιατί η αγάπη νικάει τα πάντα και δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου πια χωρίς αυτήν.

Κατερίνα μου σε ευχαριστώ για όλα όσα έκανες για εμένα και που συνεχίζεις να κάνεις. Δεν σε αλλάζω με τίποτα και κανέναν, δεν σε έχουν διαφθείρει τα χρήματα και η δόξα, μείνε όπως είσαι κοριτσάρα μου. Σε αγαπάω πάρα πολύ το ξέρεις.

Τέλος, δεν θα μπορούσα φυσικά να παραλείψω εσένα Παναγιώτη μου. Στο έχω ξαναπεί και θα στο λέω συνέχεια. Ο πατέρας μου ζει μέσα από εσένα. Δεν τελείωσε καμία σχολή ο μπαμπάς μου, το Δημοτικό έβγαλε και λίγες τάξεις κάποιας σχολής. Δούλευε στην τράπεζα σαν κλητήρας, ήταν αμέσως πρόθυμος να τους βοηθήσει όλους να εξυπηρετηθούν, βοηθούσε όπου μπορούσε, αγαπούσε τα σκυλάκια.

Παναγιώτη μου σου έχω απεριόριστο σεβασμό και αγάπη, σε ευχαριστώ για όσα μου έμαθες και ξέρω τι να κάνω για να υπερασπίζομαι αυτές τις ψυχούλες. Σε ευχαριστώ για τα καθημερινά σου λάιβ, γιατί μέσα από αυτά γνώρισα ποιος πραγματικά είσαι, σε ευχαριστώ που νιώθω ασφάλεια μέσα στα λάιβ σου, σε ευχαριστώ που με αγαπάς και είσαι φίλος μου είναι τιμή μου.

Φυσικά γνώρισα αξιόλογους ανθρώπους που νιώθω ότι τους ξέρω χρόνια.

• Fani Sintaki: Αδυναμία μου, Φανούλα μου, σε αγαπάω πολύ το ξέρεις. Σε ευχαριστώ για όλα.
• Τον Old Man Alex που πάντα μου λέει καληνύχτα και μου μιλάει
• Nikol D, η ιστορία σου είναι μάθημα ζωής για όλους. Πάντα με αντιμετωπίζεις με αγάπη και μου λες συνέχεια πόσο καλή ψυχή είμαι. Σε ευχαριστώ πολύ
• Τον George rethymno, που πάντα με ρωτάει αν είμαι καλά
• Τον Barry the legend που δεν έχω μιλήσει μαζί του, αλλά είναι πολύ καλό και αξιόλογο παιδί
• Τον Ηlia Athanasiadi που έχει πάντα ευγένεια για όλους. Σε ευχαριστώ που με ανέφερες στην ιστορία σου. Είναι πραγματικά τιμή μου
• Την Katerina Lamprou. Σε ευχαριστώ Κατερίνα μου, που με καλοδέχτηκες και εσύ από την πρώτη στιγμή στην παρέα σας
• Τον Peter Salonica 4, σε ευχαριστώ φίλε μου
• Και όλους τους τυπάρες του chat. Πραγματικά είναι τιμή μου που σας γνώρισα όλους. Πάντα με υποδέχονται με αγάπη σεβασμό και εκτίμηση.

Σας ευχαριστώ για όλα, σας αγαπάω πολύ καθημερινή μου παρεούλα!

Με αγάπη και εκτίμηση σε όλους

EventGirl