Πριν 15 χρόνια περίπου είχα υιοθετήσει ένα Κοκεράκι μόλις 1.5 μηνών!
Οι στιγμές μαζί της ανεπανάληπτες, η κάθε μέρα χαρά και ευτυχία!
Το 2008 δυστυχώς διαγνώστηκε με καρκίνο. Κάναμε τα πάντα να την σώσουμε – χειρουργεία, φάρμακα .. Όλη η οικογένεια έπεσε σε βαθιά θλίψη..
Εγώ ήμουν έγκυος στο πρώτο μου παιδάκι και ετοιμόγεννη καθόμουν και κοιμόμουν μαζί της. Όλοι φώναζαν… εγώ όμως δεν μπορούσα να αφήσω το κοριτσάκι μου μόνο του. Έφτασε η στιγμή που ή μικρή μου έφυγε 3-8-2009 ..
Την επόμενη μέρα ήρθε η πεθερά μου και μου είπε ότι στην Καισαριανή υπήρχε ένα Κοκεράκι, ο ιδιοκτήτης του το αφήνει νηστικό και μόνο σε ένα μπαλκόνι και ότι ο ίδιος έψαχνε να το δώσει. Αμέσως πήγα να το δω.
Ήταν ίδιο με τη Μικρή μου! Αμέσως είπα ότι το ήθελα…
Κατεβαίνοντας ο ιδιοκτήτης μου παρέδωσε την Κοκερίνα και κατόπιν το βιβλιάριο της. Ανοίγοντας το έπαθα σοκ, την έλεγε Σάντυ! Έτσι όπως εγώ έλεγα την μικρή μου!
Όλοι είπαν ότι αυτό το σκυλί το έστειλε ο Θεός! Και όντως εκείνος το έστειλε είμαι βέβαιη! Ήξερα ότι την επόμενη μέρα θα μπω να γεννήσω και η Σάντυ μου θα με περιμένει στο σπίτι!
Μαρία
