Καλησπέρα σε όλους Παναγιώτη μου, Φανή μου, όλους τους moderators, όλες τις όμορφες ψυχούλες που έχει ο καθένας και σε όλους τους υπόλοιπους τυπάρες του τσατ τον καθένα ξεχωριστά.
Η ιστορία ξεκινάει πέρυσι το καλοκαίρι που άρχισα να φυλάω την Ζιζέλ και τα άλλα ζωάκια της Κυρίας που τα έχει γιατί έφυγε για δουλειά σεζόν. Η Ζιζέλ λοιπόν δεν με πλησίασε καθόλου. Στην αρχή με γρατζούναγε και έδειχνε ολοκάθαρα ότι δεν με θέλει. Πήγαινα έβλεπα ότι είναι καλά και μόνο αυτό ήθελα την αγαπούσα και ας μην ήθελε να με βλέπει. Γενικά η Ζιζέλ δεν πλησίαζε κανένας γιατί μάλλον νόμιζε ότι κανείς δεν την αγαπάει και ούτε πρόκειται ποτέ να την αγαπήσει.
Ήθελα να της δείξω ότι την αγαπάω αλλά δεν με άφηνε μόλις πήγαινα να την αγγίξω με γρατζούναγε. Στεναχωριόμουν πολύ. Άρχιζε όμως και καταλάβαινε ότι την αγαπάω και άρχισε και με πλησίαζε σιγά σιγά αρχίσαμε και δενόμασταν με την Ζιζέλ
Ώσπου ένα βράδυ η ψυχή μου έφυγε και ξαναήρθε με παίρνει τηλέφωνο η Κυρία που έχει την Ζιζέλ και μου λέει “Η Ζιζέλ βγήκε στην αυλή και την χάσαμε, την φωνάζουμε και δεν βγαίνει”. Της απάντησα: “Έχω δουλειά, δεν ξέρω αν θα έρθω”,αλλά αν δεν πήγαινα ένιωθα ότι θα πάθαινα καρδιακό επεισόδιο. Πήγα, άνοιξα την αυλόπορτα και μπήκα μέσα στην αυλή. Μόλις φώναξα “Ζιζέλ μου κοριτσάκι μου που είσαι;”, με μιας, μόλις άκουσε τη φωνή μου, νιαούρισε. Από το νιαούρισμά της κατάλαβα πού ήταν και πήγα και την πήρα αγκαλιά. Εκεί η ψυχή μου και η καρδιά μου πήγαν στη θέση τους. Δεν το πίστευαν αυτό που έγινε.
Άλλη μία φορά πάλι βγήκε στον δρόμο το πρωί και όταν πήγα εγώ βγήκε για να την πάρω. Η Ζιζέλ πλέον δεν κάνει χωρίς εμένα. Καταλαβαίνω καθετί που θέλει, θέλει να την παίρνω αγκαλιά από την αυλή για να την πηγαίνω στο σπίτι. Τις πιο πολλές φορές τους άλλους τους γρατζουνάει. Η Ζιζέλ λοιπόν μου έδωσε την ψυχή της και την καρδιά της και με εμπιστεύεται πλήρως. Ξέρει ότι σε οτιδήποτε θα είμαι δίπλα της και δεν θα την αφήσω ποτέ.
Όταν ήμασταν στην καραντίνα που δεν μπορούσαμε να βγούμε, είχα να δω την Ζιζέλ 8 μέρες. Μια μέρα, λοιπόν, ήρθε η Κυρία που την έχει και μου είπε πως η Ζιζέλ δεν τρώει, δεν πίνει νερό και πηγαίνει και κοιμάται μόνη της, περιμένει πάνω στο τραπέζι να έρθεις, δεν είναι καλά. Έστειλα λοιπόν μήνυμα ότι πάω σούπερ μάρκετ για να πάω να την δω κιόλας. Πήγα, άνοιξα και η Ζιζέλ καθόταν μόνη της στο παράθυρο. Πλησίασα κοντά και μου μούγκριζε, δεν με πλησίαζε. Έβαλα τα κλάματα και γύρισε και με κοίταγε. Πήγα στο άλλο δωμάτιο, πέρασε από δίπλα μου την πήρα στα πόδια μου και την πήρα αγκαλιά μου μούγκριζε. Ήταν σαν να μου έλεγε “άσε με , με παράτησες δεν με αγαπάς πια”. Της είπα “Χαζούλα μου Ζιζέλ μου δεν μας αφήνουν να βγούμε έξω λόγω του ιού δεν σε ξέχασα κοριτσάκι μου σε αγαπάω πολύ θα έρθω πάλι μεθαύριο”. Έκλεισε τα ματάκια και άρχισα να της δίνω φιλάκια και επιτέλους χαμογέλασε. Μετά της είπα “θα έρθω μεθαύριο άντε κοριτσάκι μου”. Έτσι ανά δύο μέρες πήγαινα να την δω στέλνοντας μήνυμα.
Πιστεύω ότι η Ζιζέλ αισθανόταν ότι θα έρθω κάποια στιγμή στην ζωή της και έτσι φύλαγε την ψυχή της και την καρδιά της για εμένα.
Η Ζιζέλ η ιδιότροπη, η αναποδιασμένη, που δεν ήθελε και δεν άκουγε κανέναν, με ακούει τυφλά πια. Έγινε υπάκουη, με εμπιστεύεται πλήρως και δεν κάνουμε η μία χωρίς την άλλη. Η Ζιζέλ είναι πια η πιο ευτυχισμένη γατούλα στον κόσμο γιατί έχει εμένα δίπλα της. Μου δείχνει πόσο με αγαπάει, με θέλει πάντα δίπλα της και μου φωνάζει να πάω όταν αργώ . Νιώθω ασφάλεια όταν η Ζιζέλ είναι μαζί μου. Το ξέρω ότι αν γίνει κάτι η Ζιζέλ θα με υπερασπιστεί και εγώ όμως δεν θα αφήσω ποτέ να πειράξει κανένας τρίχα της, όπως και από τα υπόλοιπα ζωάκια μου που φυλάω τα μωράκια μου τα παιδάκια μου τα αγαπάω όλα τόσο πολύ.
Ζιζελάκι μου, κοριτσάκι μου, σε ευχαριστώ που εμπιστεύτηκες το πρόσωπο μου για να μου δώσεις την ψυχή σου και την καρδιά σου. Με εμπιστεύεσαι γιατί ξέρεις ότι και αν συμβεί θα τρέξω κοντά σου, δεν θα σε αφήσω ποτέ, σε εμπιστεύομαι και εγώ πλήρως όπως εσύ. Μπορεί να μου γρατζουνάς τα χεράκια κάποιες φορές, αλλά δεν καταλαβαίνω πια ότι με γρατζουνάς. Οι γρατσουνιές σου, η φωνούλα σου, όλα επάνω σου με κάνουν να σε αγαπάω ακόμα πιο πολύ.
Μπορεί να σου γρατζουνάνε τα χέρια, αλλά ποτέ δεν θα σου γρατσουνίσουν την ψυχή και την καρδιά σου. Θα σε αγαπάνε με ότι έχουν για όλη τους την ζωή. Ζιζέλ μου, Λούσυ μου, Μανταρίνα μου, Τζένη μου, Χιονούλη μου, Αγαπούλα μου, Έντζυ μου, Κανέλλα μου, Darky μου, Κοκκινούλη μου, Τζιμάκο μου, Λίζα μου, Μελωδία μου, Αντρούλη μου και Πίκυ μου (το μόνο σκυλάκι της συμμορίας) σας αγαπάω όλα τόσο πολύ που δεν ξέρω πως να το περιγράψω με λέξεις.
Οπότε, κανένας δεν μπορεί να με πειράξει. Η συμμορία μου θα αναλάβει, η Ζιζέλ μπροστά έχει μπαζούκα χαχα. Κάποια στιγμή θα σας στείλω φωτογραφίες στο discord από όλη τη συμμορία. Προς το παρόν απολαύστε φωτογραφίες με εμένα και τη Ζιζέλ μου, γιατί αυτή είναι η ιστορία της
Ζιζελάκι μου σε αγαπάω πάρα πολύ και το νιώθεις καθημερινά και το νιώθω και εγώ πόσο με αγαπάς. Σε ευχαριστώ για όλα Ζιζελάκι μου.
Τέλος, Παναγιώτη μου σε ευχαριστώ τόσο πολύ που μου έχεις μάθει τι κάνω σε κάθε περίπτωση για να προστατέψω τα μωράκια μου και το έκανα. Μία κυρία απειλούσε να μην δει ξανά γατάκια στον κήπο, αλλιώς θα δεις τι θα γίνει… Ο κήπος δεν είναι καν δικός της. Δεν κάθισα έτσι, ήταν ξεκάθαρα απειλή. Πήγα στη φιλοζωική και τους τα είπα όλα. Της έστειλαν σύσταση και την πήραν και τηλέφωνο για αυτό που είπε. Δεν θα αφήσω κανέναν να πειράξει τα παιδάκια μου και όποια άλλη όμορφη ψυχούλα εκεί έξω. Είμαι και εγώ ένας μικρός υπερασπιστής και νιώθω πολύ περήφανη για αυτό.
Σας αγαπάω όλους
Με αγάπη και εκτίμηση
EventGirl
