Αυτός είναι ο Φιντέλ. Ο δικός μας τύραννος.
Πήγα στο καταφύγιο και δεν είχα ιδέα ούτε από ράτσες ούτε τίποτα. Εγώ ήξερα ότι θέλαμε ένα σκύλο. Είδα τα μάτια του και κατευθύνθηκα προς τα πάνω του χωρίς δεύτερη σκέψη.
“Αυτόν θέλω, δε με νοιάζει πόσο είναι ούτε τίποτα άλλο, τον θέλω”.
Τον πήρα σπίτι. Την 3η μέρα ξεδιπλώθηκε και συνειδητοποιήσαμε ότι είναι επιθετικός. Άπειρα δαγκώματα, χωρίς λόγο, πιστεύαμε ότι πρέπει να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη του. Κάναμε τα πάντα.
Έναν χρόνο μετά, σήμερα, ο Φιντέλ είναι ακόμα επιθετικός, όμως πλέον πάει “σχολείο” (ξεκινήσαμε εκπαίδευση) και ήδη βλέπουμε διαφορά. Ο Φιντέλ είναι το πιο έξυπνο και το πιο καλό παιδί του κόσμου. Απλώς είναι λίγο ιδιαίτερος. 1 χρόνο τώρα δε μου πέρασε ούτε στιγμή από το μυαλό ότι ο Φιντέλ πρέπει να φύγει. Ένα χρόνο τώρα λόγω υπερβολικού στρες δεν έχουμε μείνει ποτέ χωρίς κάποια θεραπεία για κάτι. Όμως ο Φιντέλ θα μείνει!
Να μην τα παρατάτε…και παιδί να κάνουμε, κανένας δεν μας εγγυάται ότι δεν θα είναι ιδιαίτερο και διαφορετικό από τα άλλα. Για αυτό μην τα παρατάτε. 6/10 υιοθεσίες επιστρέφουν στα καταφύγια.
Ο Φιντέλ θα μείνει για να μας διδάξει ακόμη περισσότερα.
Από εμάς κι από το τέρας, καλή ζωή σε όλους!
Λίλα
