Καλή σας μέρα αγαπημένοι μου φίλοι,
Αυτές τις μέρες είχα την τύχη ή ατυχία (όπως θέλετε πάρτε το) να περάσω από την αγορά της πόλης μου. Το κλίμα δυστυχώς είναι αρκετά ανησυχητικό και σε προβληματίζει.
Βλέπεις καταστηματάρχες αρκετά αγχωμένους και πελάτες σκυθρωπούς δειλά δειλά να κάνουν τα τυπικά τους ψώνια. Υπάρχουν κάποιοι λίγοι άνθρωποι που τολμούν και κάνουν αγορές για κάποια δώρα στους αγαπημένους τους ανθρώπους.
Ένα πράγμα με προβληματίζει: Αλήθεια οι άνθρωποι που αγαπάμε χρειάζονται πραγματικά στην κατάσταση που βρισκόμαστε ένα δώρο με κορδέλες για να είναι ευτυχισμένοι; Σκέφτηκα να κάνω ένα δώρο και εγώ στον εαυτό μου, αλλά μετά από σκέψη αποφάσισα πως το καλύτερο δώρο που θα μπορούσα να κάνω στον εαυτό μου, θα ήταν να βοηθήσω έναν άστεγο ή ανήμπορο άνθρωπο επιπλέον από το συνηθισμένο, μέρες που είναι.
Αυτή πιστεύω πως είναι η μαγεία αυτών των εορτών. Να γεμίζεις με χαμόγελο τον συνάνθρωπο σου.
Αρχίζει σιγά σιγά να βρέχει. Τα μάτια μου πέφτουν πάνω σε ένα παιδάκι που προσπαθεί μέσα στην βροχή να πουλήσει ομπρέλες στους περαστικούς. Αμέσως αναρωτιέμαι αν θα έχει μια ζεστή αγκαλιά να κρυφτεί. Αν θα υπάρχει κάπου εκεί έξω μια μαμά και ένας μπαμπάς να τον πάρουν μια αγκαλιά κι ας μην του χαρίσουν ποτέ ένα καινούργιο ζευγάρι παπούτσια.
Γιατί… όσα χρόνια κι αν περάσουν, η αγάπη θα είναι πάντα αυτή που δεν θα μπορεί να αγοράσει ο άνθρωπος.
Τελικά αποφάσισα να γίνω εγώ ο Πατέρας και η Μητέρα αυτού του παιδιού, έστω και για 1 λεπτό, κάνοντας του δώρο καινούρια παπούτσια και ρούχα.
Αυτός ο χρόνος φίλοι που φεύγει σιγά – σιγά και για μένα ήταν μια συνεχομένη πηγή μάθησης. Αναφέρομαι σε μαθήματα ζωής και όχι για μαθήματα πνευματικής υπόστασης.
Όλα ξεκίνησαν θυμίζοντάς μου πως το να ζεις με υγεία δεν είναι δεδομένο, πως η ζωή είναι μικρή για να υποκρίνεσαι, πως δεν χρειάζεσαι έναν όχλο με ανθρώπους για να την περάσεις όμορφα αλλά τους ελάχιστους εκείνους που σε σέβονται και σε εκτιμούν. Επίσης διδάχτηκα την αρετή της υπομονής για όσα άργησαν να έρθουν, αλλά και της επιμονής για όσα ακόμα περιμένω. Αυτός ο χρόνος ήταν σαν να με πήρε από το χέρι και να με έκανε μια βόλτα και σε κάθε σταυροδρόμι μου έδινε μια συμβουλή. Για πρώτη φορά μια τόσο δύσκολη χρονιά δεν με κάνει να θέλω να την διώξω γρήγορα αλλά θέλω να απολαύσω τις τελευταίες της στιγμές. Είμαι σίγουρος πως βλέπω τις γκρίζες πτυχές της ωρίμανσης μου. Νιώθω πιο μεστός από ζωή σήμερα.
Όσο για τον νέο χρόνο που έρχεται, το μόνο που θα ζητήσω είναι να μην μου πάρει τίποτα από όσα έχω και να μην μου χαρίσει τίποτα για το οποίο δεν θα έχω κοπιάσει στην ζωή μου.
Καλοί μου και αγαπημένοι μου φίλοι σας εύχομαι ολόψυχα:
Καλή Πρωτοχρονιά σε όλους σας και στις οικογένειες σας. Εύχομαι και φέτος όλοι σας ανεξαιρέτως να μοιράστε αγάπη και ας είναι τα δώρα πιο μικρά και χωρίς πολλές κορδέλες. Ας έχουν απλά αρκετή δόση αγάπης και μην αφήνετε τους ανθρώπους που αγαπάτε μόνους την Πρωτοχρονιά.
Ηλίας
Διαβάστε επίσης:
