Σε αυτό το άρθρο θα σας μιλήσω για μια ιστορία που συνέβη πριν πολλά χρόνια, για έναν αδικοχαμένο άγγελο, για μια υπόσχεση που έδωσα στον εαυτό μου.
Κάποτε, γνώρισα ένα χαμογελαστό κορίτσι, τη Μαρία. Είχαμε γνωριστεί από μια ραδιοφωνική εκπομπή και γίναμε φίλες. Ήτανε για μένα σαν μικρότερη αδερφή, συνήθιζα να την συμβουλεύω και την προστατεύω.
Το 2013 η Μαρία σπούδαζε σε μια μικρή επαρχιακή πόλη, ήταν 20 ετών. Εγώ ήμουν 24, μόλις είχα αποφοιτήσει από την σχολή μου και είχα αρχίσει κάποια σεμινάρια πληροφορικής. Για καιρό, προσπαθούσα να μιλήσω με την Μαρία, αλλά είχε εξαφανιστεί, δεν είχε απαντήσει ούτε σε ένα μήνυμα.
Μια μέρα, ενώ περνούσαμε στην αίθουσα, άκουσα κάποια κορίτσια συζητούσαν για μια επίθεση με μαχαίρι που είχε γίνει στην μικρή πόλη όπου σπούδαζε η Μαρία. Είχανε σκοτώσει μια εικοσάχρονη φοιτήτρια, από το χωριό που κατάγονταν η φίλη μου. Όλοι μιλούσανε για αυτό.
Το ένστικτο μου, που σπάνια κάνει λάθος, μου έλεγε ότι εκείνη η φοιτήτρια ήταν η Μαρία. Παρακαλούσα να έκανα λάθος.
Στο διάλειμμα έβγαλα το κινητό μου από την τσάντα μου και προσπάθησα να καλέσω τη φίλη μου. Της τηλεφωνούσα ξανά και ξανά. Τίποτα…
Γυρνώντας στο σπίτι το συζήτησα με τους γονείς μου. Ο αδερφός μου, ο Αλέξανδρος ήταν φαντάρος σε εκείνη την πόλη. Μιλήσαμε για αρκετή ώρα και μετά είδαμε ειδήσεις με τους γονείς μου.
Το άτυχο κορίτσι είχε δολοφονηθεί από έναν διαταραγμένο άνδρα, τον οποίο είχε απορρίψει.
Ο φόνος έγινε μέρα μεσημέρι, στο δρόμο μπροστά στο Δημοτικό σχολείο και την εκκλησία. Ο τύπος παρενοχλούσε και απειλούσε την νεαρή έξι μήνες, η κοπέλα είχε φοβηθεί και δεν είχε μιλήσει σε κανέναν για αυτό.
Εκείνος ο άνδρας, όπως είπε ο ρεπόρτερ, ήταν ο φόβος και ο τρόμος της περιοχής, ειχε έντονα ψυχολογικα προβλήματα και ήταν πολύ βίαιος και είχε επιτεθεί πολλές φορές σε συγχωριανούς του τους οποίους είχε ξυλοκόπησε άσχημα, όμως κυκλοφορούσε κυκλοφορούσε ελεύθερος, να σκορπάει τον τρόμο και τελικά, το θάνατο.
Δεν μπορούσα να πιστέψω αυτά που άκουγα. Γιατί άφηναν αυτό το τέρας να κυκλοφορεί ελεύθερο;
Κάπουα στιγμή η δημοσιογράφος είπε πως το όνομα της δολοφονημένης φοιτήτριας, ήτανε Μαρία. Πάγωσα…
Την πήρα ξανά τηλέφωνο, παρακαλώντας να απαντήσει… Τίποτα! Προσπάθησα να συνδεθώ στο Facebook από κινητό, δυσκολεύτηκα λίγο επειδή είχα καιρό να το χρησιμοποιήσω και δε θυμόμουν τους κωδικούς. Τα κατάφερα τελικά. Έψαξα το προφίλ της.
Οι φόβοι μου επιβεβαιώθηκαν…
Δεκάδες άτομα της έγραφαν “καλό ταξίδι”. Έκλαψα για τη φίλη μου. Τα έβαλα με τον εαυτό μου.
Αν της είχα μιλήσει, αν ήξερα, θα την συμβούλευα, θα την πήγαινα με το ζόρι στο αστυνομικό τμήμα να καταθέσει μήνυση.
Αν…
Ένα αν που κουβαλάω πάντα.
Εκείνη την ημέρα, ορκίστηκα να κάνω κάτι ώστε τέτοιοι άνθρωποι να μπαίνουν στη φυλακή, κάτι για να προσφέρω, να προσπαθήσω με τον τρόπο μου για έναν καλύτερο κόσμο. Έτσι, αποφάσισα να σπουδάσω εγκληματολογία.
Κλείνοντας μια συμβουλή. Aν κάποιος άνθρωπος απειλήσει κάποιον από εσάς, όπως αυτός ο άνδρας τη Μαρία, μην αφήσετε τον φόβο να σας νικήσει. Mιλήστε, ζητήστε βοήθεια, πηγαίνετε στην αστυνομία.
Μια υπόσχεση και ένας χαμένος άγγελος.
Στέφη Κ.
2 Σχόλια
Στέφη μου καλό μου κορίτσι,μπράβο για το κουράγιο και την δύναμη σου. Συνέχισε να κάνεις πράξη τα όνειρα σου. Σ’ευχαριστώ πολύ για την ιστορία σου,μου δίδαξες και εσύ κάτι επιπλέον.
Σε ευχαριστώ πολύ πολύ για το όμορφο σου σχόλιο Ηλία μου!!! 🙂 🙂