Σκέψεις προβληματισμού και ελπίδας

Κάθομαι και σκέφτομαι φίλοι μου, τι λέξεις να χρησιμοποιήσω και πόσο ελαστικός ή καυστικός να είμαι όταν θέλω να εκφράσω την γνώμη μου για τον κόσμο στον οποίο ζούμε. Αν πω ότι ζούμε σε έναν αρκετά παράξενο κόσμο, ίσως μου πούνε ότι είμαι κάπως ελαστικός σε σύγκριση με την πραγματικότητα. Αν πω ότι ζούμε σε έναν κόσμο πολύ επικίνδυνο και άρρωστο, ίσως θεωρηθώ ότι είμαι πολύ καυστικός. Σημασία έχει πως ό,τι κι αν πω, ίσως και να παρεξηγηθώ, αλλά αυτό δεν θα με εμποδίσει να μην πω τα πιστεύω μου και γι’αυτό το θέμα. Κάποιοι έχουν μάθει στη ζωή τους να κρίνουν τους πάντες και τα πάντα με αποτέλεσμα να μην φεύγεις από την τσιμπίδα τους.

Ο καιρός και κάποιες καταστάσεις της ζωής μας, μας βοηθάνε έτσι ώστε με κάποιους συνανθρώπους μας να ταιριάξουμε και να έρθουμε περισσότερο πιο κοντά, χωρίς να ξέρουμε αν αυτό μας οδηγήσει στο ιδανικό άτομο που θα επιθυμούσαμε. Το πρόβλημα όμως δεν εστιάζεται εκεί, αλλά στο γεγονός πως θα κριθείς και θα κατηγορηθείς και γι’ αυτό. Και σε αρκετές περιπτώσεις δεν θα είναι μια απλή κρίση κάποιων ανθρώπων, αλλά θα κριθείς πολύ σκληρά με αποτέλεσμα να σε λούσουν με μεγάλη δόση χολής που κατά 99.9% θα είναι άδικη. Αυτοί οι άνθρωποι που θα διαθέσουν όποιο όπλο έχουν για να μετατρέψουν την αλήθεια σε ψέμα, έχουν μέσα στο μυαλό τους την ιδέα ότι είναι κάποιοι και πως ποτέ δεν λένε ψέματα. Έχουν πάρει παραμάσχαλα την παντογνωσία τους και βλέπουν όλους τους υπόλοιπους από ψηλά. Θα στηρίξουν τα επιχειρήματα τους σε ασυναρτησίες και αργά ή γρήγορα θα εκτεθούν στα μάτια όλων αυτών που βλέπουν την πραγματικότητα. Νομίζουν πως με το να ρίξουν λάσπη στα μάτια μας, θα κερδίσουν θέση στη ζωή άλλων ανθρώπων και πως αυτό τους κάνει ”μάγκες”.

Στην πραγματικότητα όμως φίλοι μου, αυτοί οι άνθρωποι διακατέχονται μέσα τους με ένα τεράστιο κύμα κόμπλεξ που τους έχει δέσει για τα καλά και δεν αφήνει την ψυχή τους να ανασάνει. Η ζήλια τους, τους έχει κάνει να μην μπορούν να πάρουν τον καθαρό αέρα που επιθυμεί η ψυχή τους και αυτό θέλουν να επιβάλλουν και στους υπόλοιπους, δηλαδή να καταστρέψουν και άλλες ψυχές και να τις οδηγήσουν στον βούρκο της ψευτιάς και της μιζέριας.

Καλό θα ήταν να μπουν λιγάκι στη διαδικασία της αυτοκριτικής του. Κάτι τέτοιο αν και φαντάζει πολύ δύσκολο να το πράξουν, γιατί είναι εγωιστές, αλλά υπάρχουν και παραδείγματα ανθρώπων που το κατάφεραν αυτό, με αποτέλεσμα να κάνουν ένα πολύ μεγάλο βήμα έτσι ώστε να ελευθερώσουν την ψυχή τους από την σκλαβιά της κακίας και της μιζέριας τους.

Τώρα βλέπουν με άλλο μάτι την ζωή τους και αντιμετωπίζουν και την αγάπη των συνανθρώπων τους.

Φίλοι μου. Περνούσαμε, περνάμε και θα περνάμε αρκετά δύσκολες εποχές στη ζωή μας και όλοι μας έχουμε ανάγκη από τον συνάνθρωπο μας. Να ακούσουμε μια καλή του κουβέντα, ένα θετικό του σχόλιο, μια συμπαράσταση φιλική, έτσι ώστε να μας βοηθήσει ψυχολογικά αυτό για την δύσκολη συνέχεια που έχουμε να αντιμετωπίσουμε. Άλλοι λίγο και άλλοι πολλοί έχουμε πραγματικά ανάγκη κάποιες στιγμές μια φιλική αγκαλιά από ανθρώπους που μας περιστοιχίζουν στην ζωή μας και μια τέτοια αγκαλιά είναι πάρα πολύ σημαντική, γιατί αυτή η αγκαλιά θα μας δώσει κουράγιο για την δύσκολη συνέχεια που θα ακολουθήσει, αλλά θα μας δώσει και ψυχική δύναμη που το έχει ανάγκη ο οργανισμός μας.

Ξέρετε αυτές οι αγκαλιές σφραγίζουν και επιβεβαιώνουν πάρα πολλές φορές τις σκέψεις μας και τις πράξεις μας.

Είναι πολύ σημαντικό να ξέρουμε ότι τα άτομα που βρίσκονται δίπλα μας στηρίζουν τις αποφάσεις μας και γι’ αυτό αυτές οι αγκαλιές κάνουν τη διαφορά από κάτι άλλες τυπικές αγκαλιές, με αποτέλεσμα να καταλήγουν σε καταστάσεις συγκίνησης και ευτυχισμένων δακρύων. Άλλωστε δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι στη ζωή μας τους οποίους θα συναντήσουμε και εκφράζουν πολλά πράγματα μέσα από τα δάκρυα τους.

Το είχα ξαναπεί αυτό…

Όταν ο άνθρωπος κλαίει, δεν μιλάει ο ίδιος αλλά μιλάει η ψυχή του, γι’αυτό αξίζει να ζούμε τέτοιες σπάνιες στιγμές και είναι σπάνιες γιατί συνήθως η ψυχή του κάθε ανθρώπου δέχεται πίεση, πολλές φορές δέχεται και πόλεμο από εξωτερικούς και εξωσωματικούς παράγοντες. Έτσι θα πρέπει και εμείς να δίνουμε όταν μας δίνετε η ευκαιρία να ακούμε την κάθε ψυχή όταν μιλάει,δεν θα είναι πιστέψτε πολλές οι φορές που θα συμβεί αυτό στην ζωή μας.

Επίσης, έχουμε ανάγκη ο καθένας μας ως άνθρωπος να έχουμε δίπλα μας συνανθρώπους μας που θα ξέρουμε ότι θα είναι εκεί δίπλα μας, θα μπορούμε να ακουμπήσουμε την κουρασμένη μας και λαβωμένη μας ψυχούλα επάνω τους. Είτε βρίσκεται κοντά μας, είτε βρίσκεται μακριά μας δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι είναι εκεί κοντά μας, εκεί δίπλα μας, έστω νοητά με σκοπό να μας προφυλάξει από καταστάσεις που μπορεί να μας εκτροχιάσουν ως άτομα και προσωπικότητες. Θέλουμε δίπλα μας ανθρώπους που ανά πάσα στιγμή θα ανταποκριθούν στο τηλέφωνο που θα τους κάνουμε ή από πρωτοβουλία τους να μεριμνήσουν έτσι ώστε να προλάβουν και να το κάνουν μόνοι τους, αυτό είναι μέριμνα και αλληλοκάλυψη στην ψυχούλα μας. Να μας πει πώς νιώθει, να μας πει ότι στηρίζει αυτό που σκεφτόμαστε ή έστω να μας πει ότι αυτό που θέλουμε να κάνουμε δεν θα μας οδηγήσει σε καλό και έτσι να μας προφυλάξει κατά κάποιο τρόπο από το να εκτεθούμε ή να κάνουμε κακό σε τρίτους ανθρώπους.

Όλα καλά αυτά φίλοι μου, αλλά στην πραγματικότητα πολλές φορές οι καταστάσεις που δημιουργούνται μας οδηγούν σε άλλα αποτελέσματα. Εμείς μπορεί να αγαπάμε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας και της καρδιάς μας αυτούς τους σημαντικούς ανθρώπους που έχουμε βάλει στη ζωή μας. Αλλά συμβαίνουν γεγονότα που δεν μας επιτρέπουν να χαρούμε τους ανθρώπους αυτούς, γιατί πολύ απλά υπάρχουν πολλά μάτια και χέρια γεμάτα μέσα τους επιπολαιότητα και κακεντρέχεια με αποτέλεσμα είτε να επηρεάσουν, είτε να τρομοκρατήσουν μία από τις δύο πλευρές χρησιμοποιώντας χυδαιότητα, είτε σε εμάς, είτε στους ανθρώπους που έχουμε δίπλα μας.

Αν μία φορά η χυδαιότητα από μόνη της είναι κακό πράγμα στην κοινωνία που ζούμε, τότε η μη ισχύουσα χυδαιότητα είναι πολλές φορές πιο καταστροφική για εμάς και για αυτούς που αγαπάμε.

Είναι αδιανόητο να περνάς μια φάση της ζωής σου στην οποία έχει φτάσεις στο σημείο να περνάς έντονη τη φάση της στεναχώριας, της λύπης και του προβληματισμού με αποτέλεσμα να θες να έχεις δίπλα σου τα δικά σου άτομα που θα σου προσφέρουν την ασφάλεια που χρειάζεσαι και τη ζεστασιά που επιθυμείς, αλλά αυτό δεν θα μπορεί να πραγματοποιηθεί, γιατί πολύ απλά κάποιοι κακοί και μέσα τους άδειοι συναισθηματικά άνθρωποι, φρόντισαν να πάρουν την καλή αυτή εικόνα και να την μετατρέψουν σε μια εικόνα που είναι χωμένη μέσα στον βούρκο του ψέματος και της λάσπης που οι ίδιοι τους την βούτηξαν.

Τι άλλο μπορεί να περιμένεις κανείς από τέτοιους ανθρώπους, που έχουν γεμίσει το μέσα τους με τοξικότητα και κακία και όταν έρθει η ώρα που αυτοί θα κρίνουν, την χύνουν επάνω σε ανθρώπους που το μόνο που έχουν προσφέρει είναι έργο. ΟΚ, ίσως κάποιοι από αυτούς να είχαν στο παρελθόν τους κάποιες κακές επιρροές που να τους οδήγησαν στο να βιώσουν κάποιες καταστάσεις μη θελητές, αλλά και πάλι ένα τέτοιο ενδεχόμενο δεν το βρίσκω και πολύ πιθανό ή τουλάχιστον να είναι σε μεγάλο βαθμό στις μέρες μας. Αυτό που για μένα πιθανών συμβαίνει,είναι ότι τους έχει πνίξει η ζήλια τους και δεν μπορούν έτσι να δουν με τα μάτια τους έναν ήλιο που λάμπει και χαρίζει φως στις ψυχές των ανθρώπων, απλά βλέπουν ένα νέφος μαύρο γεμάτο μέσα του με μίσος και κακία.

Και εγώ σαν ένας απλός άνθρωπος κάνω τις δικές μου σκέψεις. Είμαι σίγουρα υπεύθυνος για αυτά που εγώ θα πω και ότι πω είναι βγαλμένο μέσα από την ζωή μου και τα βιώματα μου μέχρι και σήμερα. Επίσης, εγώ θα ήθελα να στείλω το δικό μου μύνημα:

Θα πρέπει και εμείς στη ζωή μας να μην αφήνουμε καμιά ευκαιρία να πηγαίνει χαμένη, γιατί αν έστω μια ευκαιρία χαθεί, μπορεί να μας στοιχίσει και να μας στείλει και πάλι πίσω. Αυτό που πραγματικά νιώθουμε μέσα μας, να το φιλτράρουμε καλά μεταξύ νου και συναισθημάτων μας και όταν αποφασίσουμε εμείς και όχι άλλοι για εμάς, να στέλνουμε το μήνυμα μας στους αποδέκτες που εμείς επιθυμούμε και κάτι σημαντικό… θα πρέπει το μήνυμα μας να είναι κατατοπιστικό και όχι ομιχλώδες, να μην μπερδεύει τον αποδέκτη ή τουλάχιστον να μην τον κάνει να προβληματιστεί ακόμα περισσότερο.

Όλοι μας είμαστε μεταξύ μας άνθρωποι ξεχωριστοί και στον χαρακτήρα μας και στον τρόπο που διαχειριζόμαστε κάποιες καταστάσεις. Έχουμε από τη φύση μας το περιθώριο λάθους ,αλλά θα πρέπει να το μετριάσουμε αυτό. Δεν μπορεί κάθε μέρα να πέφτουμε σε λάθη και να αποζητάμε τη συγγνώμη των άλλων. Όπως έχουμε ανάγκη όλοι μας να μας καταλαβαίνουν οι συνάνθρωποι μας, έτσι είμαστε και εμείς υποχρεωμένοι να καταλαβαίνουμε τους άλλους. Το μεγάλο στοίχημα που πάντα πρέπει να έχουμε μέσα μας είναι το να μην απομακρύνουμε τους αγαπημένους μας ανθρώπους από δίπλα μας. Δεν πρέπει ούτε μια στιγμή να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να βάλει σε δοκιμασία τις σχέσεις μας με άλλους ανθρώπους. Αυτό θα το καταφέρουμε αν πάντα μέσα μας επιτρέπουμε τον εαυτό μας να διακατέχεται από αγάπη και συμπόνοια για τον διπλανό μας, τον γείτονα μας, τον κάθε άνθρωπο είτε είναι μαύρος – είτε είναι άσπρος, είτε είναι ψηλός, είτε είναι κοντός, είτε είναι χοντρός, είτε είναι λεπτός, είτε είναι Έλληνας, είτε είναι ξένος, είτε είναι γέρος, είτε είναι νέος. Πρέπει οι άλλοι γύρω μας να μας αγαπάνε γι’αυτό που είμαστε και όχι γι’αυτό που κάποιοι άλλοι θα ήθελαν να είμαστε.

Είναι πολύ σημαντικό να μεταφέρουμε το συναίσθημα στους συνανθρώπους μας να γίνουν ένα με εμάς και εμείς ένα με αυτούς. Θα γελάσουν μαζί μας και θα κλάψουμε μαζί τους. Θα τους κουβαλήσουμε στην πλάτη μας και θα μας ανεχθούν στο κρεβάτι της ιδιοτροπίας μας. Αν αυτό το καταφέρουμε στις διαπροσωπικές μας σχέσεις, τότε έχουμε πετύχει κάτι πολύ σημαντικό, θα μπορούμε ανά πάσα στιγμή να σώσουμε ανθρώπους από δύσκολες καταστάσεις, αλλά και να κερδίσουμε την συμπάθεια πολλών.

Ξέρετε δεν είναι τόσο σημαντικό να κερδίσεις έναν άνθρωπο γιατί έχεις Lamborghini ή γιατί έχεις αγοράσει τη μισή Ελλάδα, αλλά είναι άκρως σημαντικό να κερδίσεις έναν άνθρωπο γιατί κοιμήθηκες στη βροχή με έναν άστεγο συνάνθρωπο σου και γιατί τσαλάκωσες την δική σου ζωή έτσι ώστε να προσφέρεις μια καθώς πρέπει ζωή σε έναν συνάνθρωπο σου. Εκεί θα φανείς όταν βάλεις προτεραιότητα στην ζωή σου να κάνεις πράγματα που θα δώσουν την ευκαιρία σε κάποιον άλλο άνθρωπο να δει την ζωή του με χαμόγελο.

Κλείνοντας θα ήθελα να πω ότι ποτέ στην ζωή μας δεν θα κάνουμε το οτιδήποτε με σκοπό κάποιο αντάλλαγμα. Τα ανταλλάγματα τρώνε σαν σαράκι την ψυχή του κάθε ανθρώπου. Μπορούν να σε ρίξουν στα μάτια άλλων, αλλά το κυριότερο μπορούν να γκρεμίσουν ότι με κόπο έχτιζες τόσο καιρό. Κρατήστε μόνο αυτά τα λόγια μου μέσα στην καρδιά σας και στην ψυχή σας φίλοι μου:

”Δεν μπορούμε να κάνουμε πάντα στη ζωή μας αυτό που σκεφτόμαστε για έναν και μόνο λόγο, γιατί το μέσα μας αλλάζει αστραπιαίως και μας φοβίζει πως ίσως αυτό που υπήρχε πριν να μην υπάρξει ποτέ ξανά”.

Εύχομαι στην ζωή μου πάντα να περιτριγυρίζομαι από ανθρώπους σαν τον Παναγιώτη μας και την Φανή μας και να δέχομαι απεριόριστη αγάπη και σεβασμό από ανθρώπους σαν τις τυπάρες μου.

ΗΛΙΑΣ