Καλησπέρα στην ομάδα του Παναγιώτη και στον ίδιο τον Παναγιώτη,
ελπίζω εσύ που θα διαβάσεις το μήνυμα μου να σου φτιάξει η μέρα.
Εδώ και ένα χρόνο περίπου κάποια πράγματα δεν πηγαίνανε καλά για εμένα προσωπικά αντιμετώπιζα προβλήματα κυρίως από τους γονείς και τους φίλους μου, μου δημιουργούσαν αρνητικά συναισθήματα και ένιωθα πολύ μόνος γιατί κανείς δεν θα με άκουγε. Με τον καιρό άρχισα να διαπιστώνω μια ελαφριά μορφή κατάθλιψης, δεν είχα όρεξη να πάω πουθενά με αποτέλεσμα να απομονώνομαι στον υπολογιστή μερόνυχτα.
Το φορτίο βάραινε καθώς η επικοινωνία με τους γονείς ήταν καθημερινή και ολοένα και βυθιζόμουν στη στεναχώρια μου, με μείωναν και μου προκαλούσαν στρες μέχρι που μια μέρα τυχαία βρήκα έναν άνθρωπο (Παναγιώτης Μήλας) να αρχίζει να μιλάει για σκυλάκια.
Να σας πω την αλήθεια ένα βιντεάκι του με το πώς γνώρισε τον Ντίζελ φύτεψε για τα καλά στο κεφάλι μου τον σπόρο για να αποκτήσω έναν σκύλο. Ακόμη δεν ήμουν σίγουρος και έκατσα και αφιέρωσα πάρα πολλές ώρες στο Ίντερνετ να βλέπω βιντεάκια του και να διαβάζω στο διαδίκτυο τι είναι σκύλος και τι χρειάζεται.
Ο άνθρωπος αυτός μέσα από τα βιντεάκια του μίλησε στη ψυχή μου με αποτέλεσμα να γίνει πρότυπο για εμένα.
Τώρα, τη στιγμή που σας μιλάω, κάθομαι στο καναπέ μου αγκαλιά με τη μικρή μου Κάρλα (ημίαιμο κανίς γκριφον), την οποία και απέκτησα από εθελοντές σε καταφύγιο. Χρειάστηκε μια μόνο φωτογραφία και ένα βίντεο για να με πείσει να την πάρω. Το σκυλάκι μου ήταν φοβικό, αλλά το ξεπεράσαμε μαζί. Δεν τα παράτησα ούτε στιγμή και καθημερινά χαμογελάω και είμαι ευτυχισμένος.
Η ευτυχία όντως είναι στα απλά.
Εσύ που το διαβάζεις να έχεις μια όμορφη μέρα. Μακάρι να το δει και ο Παναγιώτης τον ευχαριστώ πραγματικά.
Κώστας
