Έχει περάσει ένας χρόνος και κάτι. Καλοκαιριάζει πάλι. Έχω μεγαλώσει αρκετά, έτσι λένε, εγώ όμως δεν το καταλαβαίνω.
Σχεδόν τίποτα δεν έχει αλλάξει στην ζωή μου. Ακόμα κοιμάμαι με την Ε μου στο κρεβάτι της. Ακόμα μου αρέσει να της πιπιλάω το μπράτσο. Ακόμα με ταΐζει και με φροντίζει…ακόμα με τρελαίνει στα χάδια και στα φιλιά. Όλα είναι τα ίδια και όλα έχουν αλλάξει…
Δυστυχώς η μαμά γάτα η Λάρα που έμενε μαζί μας δεν τα κατάφερε. Ήταν πολύ άρρωστη και κάνεις δεν μπορούσε να κάνει κάτι για αυτήν. Έτσι μείναμε μόνο αγόρια στο σπίτι…
Ευτυχώς οι μεγάλοι μεγάλωσαν αρκετά και βγαίνουν με τις κοπέλες τους και με αφήνουν στην ησυχία μου πίσω σπίτι μόνος να το φυλάω μαζί με τον γιγαντάκο τον Ορέστη, τον σκύλαρο που σας έλεγα στην αρχή, που συνεχίζουμε να τα πάμε πολύ καλά. Καθόμαστε μαζί στη βεράντα, λιαζόμαστε και όταν λείπει η Ε και όταν θέλω χάδια πάω κοντά του, του τρίβομαι και ξαπλώνω ανάμεσα στα πόδια του, μπροστά στη μύτη του. Αυτός, αν και τεράστιος, είναι βαμβάκι, αγαθός, τρυφερός και πολύ κάλος φύλακας και με τρελαίνει στα φιλιά. Με κάνει μούσκεμα με αυτή την πελώρια γλώσσα που έχει.
Όταν έρχεται ο Ήλιος να φάει μαζί μας, ρίχνουμε κάτι καυγάδες ξεγυρισμένους, προσπαθεί ο Ορέστης να μας χωρίσει αλλά πολλές φορές δεν τα καταφέρνει. Τότε αναλαμβάνει δράση η Ε ή ο άντρας της και η σκούπα. Βέβαια το σπίτι γεμίζει τούφες από τα μαλλιά μας έτσι όπως ξεμαλλιαζόμαστε, τα πρόσωπα μας γρατζουνιές, αλλά όλα περνάνε μετά από λίγο. Η καρδιά μου κάθε φορά πάει στην κούλουρη. Τον φοβάμαι λίγο αυτόν, το παίζει μάγκας. Μου παίρνει λίγη ώρα να ηρεμήσω και μέχρι εκείνη τη στιγμή μουγκρίζω σαν πληγωμένο ζώο.
Με τον Ρόζο τα πάω μια χαρά. Αυτός είναι άλλο γατί, είναι ήρεμος και χαλαρός.Δεν τσακώνεται με κανέναν. Προτιμά να φεύγει αν είναι να τσακωθεί. Πολλές φορές λείπει μέρες αλλά πάντα γυρνάει για φαΐ και χάδια από την Ε. Πολλά βράδια μοιραζόμαστε το κρεβάτι της Ε. Την κακομοίρα… έχουν υπάρξει βραδιές που έρχεται και ο Θανάσης και κοιμόμαστε όλοι μαζί. Τότε είναι σαν χαλκομανία κολλημένη στον τοίχο. Αρκετές φορές κοιμάται σαν τελικό σίγμα για να μην μας ενοχλήσει ή να μην μας κλωτσήσει στον ύπνο της. Απορώ πώς τα καταφέρνει να κοιμηθεί. Δικαιολογημένα λέει ότι την ενοχλούμε, αλλά από την άλλη ποτέ δεν μας έχει διώξει το αντίθετο πάντα έχει μια γλυκιά κουβέντα για όλους μας και ένα τρυφερό χάδι.
Ο Θανάσης είναι έναν μήνα μεγαλύτερος μου, μεγάλωσε και αυτός όπως όλοι μας άλλωστε και όλο τσακωνόμαστε. Δεν μπορώ να τον καταλάβω …λες και μας αρέσουν οι ίδιες κοπέλες (γάτες), λες και έχουμε να χωρίσουμε κάτι. Αυτού του αρέσει μια που του μοιάζει. Άσπρη με μαύρο το ένα αυτί και την ουρά. Καλή κοπέλα δεν λέω αλλά του δρόμου… Συχνάζει στην γωνία, στα σκουπίδια. Εκεί την βρήκε και η Ε και πηγαίνει δυο φορές τη μέρα και της βάζει φαγάκι και νερό. Την φωνάζει “Κούκλα μου”. Η “Κούκλα” κάνει παρέα με μια άλλη κοπέλα άσπρο γκρι. Δεν έχω μάθει πως τη λένε, νομίζω “Πιτσιρίκα” είναι το όνομα της.
Πιστεύω ότι της Ε λείπει η γυναικεία παρέα στο σπίτι. Είπαμε είμαστε όλοι άντρες δίποδοι και τετράποδοι. Για τη δική μου κοπέλα δεν σας λέω κουβέντα για να μην την εκθέσω και ακόμα δεν ξέρω πώς θα πάει η σχέση μας… Καλό κορίτσι με πιάνο και γαλλικά. Δεν την έχω φέρει σπίτι να την γνωρίσουν οι δικοί μου. Κάποια στιγμή θα γίνει και αυτό…
Το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας βαριέμαι, το περνάω στο κρεβάτι χουζουρεύοντας, κοιμώμενος ή κάνοντας ηλιοθεραπεία με τον Ορέστη. Όλα ζάχαρη.
