Έχω κι εγώ πλέον δυο σκυλιά.
Ο πρώτος και μεγάλος ήρθε έξω από την πόρτα μου μετά από την πλημμύρα του ’17 στη Μάνδρα. Τον λυπήθηκα και τον κράτησα, μιας και δεν είχε ούτε ταυτότητα ούτε τσιπάκι. Τον πήγα στον κτηνίατρο, εμβολιάστηκε και παρέμεινε στο σπίτι μου. Ζει στην αυλή, μιας και μένω σε μονοκατοικία. Έχει δικό του χώρο και τρελαίνεται να παίζει με τα παιδιά μου.
Πριν περίπου έναν μήνα όμως πέτυχα στον δρόμο ένα θηλυκό αδέσποτο μωρό. Το λυπήθηκα και το πήρα και αυτό στο σπίτι μου. Δε βαριέσαι, λέω, μαζί με τον μεγάλο θα ζήσει και αυτό… από το να το πατήσει κανένα αυτοκίνητο…
Ο μεγάλος ζει σε δικό του χώρο στην αυλή και το μωρό μέσα στο σπίτι. Ίσως μελλοντικά βγει κι εκείνη έξω, αλλά χλωμό το βλέπω, γιατί τα παιδιά μου έμαθαν με το μωρό μέσα στο σπίτι.
Έχω φέρει σε επαφή τον μεγάλο με το μωρό και πλέον, μετά από έναν μήνα παίζουν και συνυπάρχουν στην αυλή σαν να ήταν πάντα μαζί.
Σταυρούλα
