Ήρθες στον κόσμο από λάθος… Ο μπαμπάς σου ήρθε επίσκεψη να παίξει με τη μαμά, αλλά τις λάθος μέρες….
Όμως ήσουν η μεγαλύτερη μας αγάπη, η πιο ζεστή αγκαλιά μας, το πιο γλυκό μας φιλί, το ισχυρότερο μας δίδαγμα. Σε κράτησα στην αγκαλιά μου από το 1ο λεπτό και ήξερα ότι ήσουν το δικό μου σκυλί κι ας ήμουν μόλις 9.
Σε κράταγα στην αγκαλιά μου και τα τελευταία λεπτά, και πλέον είχα φτάσει τα 27.
Πάντα αγαπούσα τα ζώα, όμως κανένα δεν λάτρεψα όσο εσένα. Και όμως, επειδή υπήρξες εσύ η καρδιά μου έγινε διπλή από την αγάπη για να χωράει όλα τα σκυλάκια. Φαιδράκι μου, κοριτσάκι μου, έφυγες.
Έφυγες ευτυχώς για σένα γρήγορα, όσο και αν μας κόστισε διπλά. Δεν θα φύγεις όμως ποτέ απ την καρδιά μου, όσο ανασαίνω. Θα κρατήσω τα 18 χρόνια που ζήσαμε μαζί φυλαχτό.
Με έμαθες να αγαπάω, με έμαθες να συγχωρώ, με έμαθες να κοιτάζω τον κόσμο διαφορετικά. Σ’ ευχαριστώ πατουσάκι μου που είχα την τύχη να μεγαλώσω δίπλα σου! Σ’ ευχαριστώ που υπήρξες και άλλαξες τη ζωή μου!
Μου λείπεις άπειρα!
Χριστίνα
