Αυτή είναι η Arwen (ναι έχει το όνομα από την πριγκίπισσα των ξωτικών στον άρχοντα των δαχτυλιδιών) ένας θηλυκός Γκέκας! Μην περιμένετε καμιά άσχημη ιστορία κακοποίησης, ευτυχώς βρέθηκε μωρό και δεν πέρασε τίποτα άσχημο! Αντιθέτως είναι μια ιστορία αγάπης, της δικής μου προς εκείνη!!! Λοιπόν, ο άντρας μου τη βρήκε πριν 5 χρόνια όταν ένα βανάκι πασίγνωστης αλυσίδας petshop την παράτησε 40 ημερών στις ερημιές της Κηφισιάς!!!
Δεν ξέρω τη ζωή της τα πρώτα της χρόνια, γιατί εγώ δεν ήμουν στη ζωή της, καθώς δεν γνωριζόμασταν με τον άντρα μου ακόμα! Απλά έχω ακούσει ιστορίες και έχω δει φωτογραφίες με ξαπλώματα και παιχνίδια πάνω στους καναπέδες, ύπνους αγκαλιά με τον μπαμπά στο κρεβάτι, παιχνίδια στην αυλή του τότε σπιτιού τους με τις χελωνίτσες και συνοδοιπόρος του άντρα μου σε μετακομίσεις εντός Αττικής, σε μετακόμιση στην επαρχία και φυσικά σε ταξίδια!!! Δεν το λες και άσχημη ζωή!!! Α έχει γίνει και μαμά!!! Και μετά γνώρισαν εμένα!!!! ( Εδώ κολλάει η φωτογραφία με το ζευγάρι και το σκυλί από πίσω μουτρωμένο να σκέφτεται “όλα ήταν τέλεια μέχρι που ήρθε αυτή” χαχαχχαχα). Εγώ δεν έχω μεγαλώσει με σκυλιά, δεν είχαμε ποτέ, η μαμά μας (εμένα και του αδερφού μου) μας έμαθε να αγαπάμε τα ζώα αλλά η συμβίωση είναι κάτι πολύ διαφορετικό… Στην αρχή ομολογώ ότι τη φοβόμουν, είναι ένα σκυλί με πολύ νεύρο και τρομερά υπερκινητική.
Φυσικά ουδέποτε είχε δείξει επιθετικά σημάδια απέναντι μου απλά εγώ είχα το φόβο γιατί δεν είναι κανένα σκυλάκι του καναπέ!!! Το μεγαλύτερο μου πρόβλημα όμως ήταν η τρίχα!!!! Αυτή η τρίχα που χώνεται όπου μπορείς να φανταστείς, ΠΑΝΤΟΥ όμως!!! Σκούπιζα και σε πέντε λεπτά γέμιζε το σπίτι λες και την είχα τσουρομαδήσει… (Πώς γίνεται να χάνουν τόσο τρίχα και πάλι να χουν στο σώμα τόσο μαλλί ποτέ δεν κατάλαβα). Τέλος πάντων όπως καταλαβαίνετε είχα μεγάλο πρόβλημα ήμουν και έγκυος και οι ορμόνες κάνουν τα προβλήματα να φαντάζουν πολύ μεγαλύτερα από ότι είναι πραγματικά!!! Λόγω κάποιων προβλημάτων έκατσα σε όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης στο σπίτι και μετά άλλους 8 μήνες…. Αυτό ήταν!!! Δεν την αποδέχτηκα, την ερωτεύτηκα…
Ήταν εκεί παρέα μου όλον αυτόν τον καιρό, προστάτης μου, δεν τολμούσε κανένας να με πειράξει, ούτε για πλάκα ο άντρας μου που έκανε να μου επιτεθεί όρμαγε και έμπαινε μπροστά μου! Ένιωθα ασφάλεια τις ώρες που ήμουν μόνη μου και είχα παρέα να μην πλήττω!!! Παίζαμε κάναμε αγάπες και έτσι δημιουργήθηκε ένας πολύ ισχυρός δεσμός μεταξύ μας. Τόσο απο μένα όσο και από εκείνη! Πλέον με έχει αποδεχτεί σαν αφεντικό της μ’ ακούει και μ’ ακολουθεί μέσα στο σπίτι όπου κι αν πάω. Την πιάνω σε άσχετες στιγμές να κάθεται και να με κοιτάει επίμονα μέσα στα μάτια (έτσι δεν λένε ότι τα σκυλιά σου λένε σ αγαπώ;). Όταν ήρθε το μωρό είχαμε τις επιφυλάξεις μας!!! Η αντίδραση της; Όταν τον πρώτο είδε την πρώτη μέρα που γυρίσαμε από το μαιευτήριο έκλαιγε… Έκλαιγε και πρώτη φορά την άκουσα να φωνάζει σαν λύκος!!! Μας είπαν ότι έτσι το ανακοίνωνε στη γειτονιά, δεν ξέρω αν ισχύει αλλά το σκυλί είχε τρελαθεί από χαρά και συγκίνηση!!!
Τώρα ο μικρός την λατρεύει την πειράζει, της τραβάει τ’ αυτιά, γελάει μαζί της, την ψάχνει και αυτή υπομονετικά γυρνάει την κοιλίτσα της να του δείξει την αγάπη της!!! Είναι λίγο άγαρμπη στα παιχνίδια της αλλά δεν πειράζει… Γενικά έχει τις ιδιοτροπίες της αλλά να μου πεις και ποιος δεν τις έχει;; Μήπως είμαι καλύτερη εγώ;;; Είναι νευρική και φωνακλού, δεν της αρέσουν πολύ τα άλλα ζώα (ξέρω κακή κοινωνικοποίηση όταν ήταν μικρή) αλλά μας έχει απέραντη αγάπη και αφοσίωση…. Είναι παιχνιδιάρα, ατσούμπαλη και έχει πολλη πλάκα!!!! Την αγαπώ τόσο πολύ που μόνο που σκέφτομαι ότι κάποια στιγμή δεν θα ναι μαζί μας κλαίω!!! Δεν θα την άλλαζα ούτε με το καλύτερο σκυλί του κόσμου. Για μένα αυτή είναι το καλύτερο σκυλί, όπως είναι ακριβώς, δεν θα άλλαζα τίποτα πάνω της! Είναι το δικό μου σκυλί… Είναι μέλος της οικογένειας μας! Και όπως κάθε μέλος άσχετα με το αν έχει δύο πόδια ή τέσσερα ή αν έχει παραπάνω τρίχες το αγαπάς για αυτό που είναι… Το αποδέχεσαι και το σέβεσαι για την προσωπικότητα του… Είστε μια γροθιά!!! Νομίζω ότι μετά το παιδί μου περισσότερο στον κόσμο αγαπάω το σκυλί μου, ακούγεται περίεργο ή υπερβολικό; Δεν ξέρω….
Αυτή λοιπόν είναι η ιστορία μας, εμένα και αυτής! Ελπίζω να της προσφέρω τη ζωή που της αξίζει και να ναι ευτυχισμένη… Σ’ αγαπώ Γουινάκι μου!
