ναι είσαι εσύ που λείπεις πια από την ζωή μου, το Ζαπατακι μου. Εσύ που έκλεβες το τηλεκοντρόλ, τους αναπτήρες για ένα μπισκότο. Εσύ που σκαρφάλωνες πάνω στο πληκτρολόγιο ενός υπολογιστή όταν ήθελες σημασία. Εσύ που δεν διαπραγματευόσουν την βόλτα.
Και κάπως έτσι, από κει που σε βρήκαμε σε ένα βουνό που ασυνείδητος σε άφησε να πεθάνεις, έγινες ένα χαρούμενο τρελόπαιδο, που απολαμβάναμε την παρέα του.
Τώρα έφυγες από μια δισκοπάθεια ή φλεγμονή δεν μάθαμε. Αυτό που μάθαμε είναι η αγάπη… και ότι περιμένω να σε ξανασυναντήσω…
Comandante Zapata καλή αντάμωση σ’αγαπώ!
Ntina Comandante Zapata Pala
2 Σχόλια
χαιρετώ αχ διαβάζω μάλλον προσπαθώ να διαβάσω κάτι τέτοιο αλλά δεν πάει με τίποτα παρακάτω όταν αγαπάς το σκύλο σου και είναι το παιδί σου και έχεις χάσει σκύλο από γηρατειά η από κάποια ασθένεια πονάς όσα χρόνια και αν περάσουν. και πάντα πονάς και κλαις όταν διαβάζεις η βλέπεις κάτι τέτοιο. ζεις μαζί του σου δίνει τον ποιο γλυκό εαυτό του και εκεί που λες βρήκα αληθινή αγάπη έρχεται ο καιρός και πρέπει να πάει στο μακρύ ταξίδι του.μετά σώζεις κάποιο η παίρνεις άλλο και περνάνε τα χρόνια και φεύγει και αυτό για το μακρινό ταξίδι και εκεί είναι ποιο σκληρά τα πράγματα. θυμάσαι και το πρώτο και άστα εμένα αυτό είναι 9 χρονών που έχω και κάθε μέρα που περνάει το αγκαλιάζω ποιο πολύ για να μην έρθει η μέρα. του θα έχει γεράσει και θα πάει στο ταξίδι του. εύχομαι να έχει ο θεός φτιάξει ένα μέρος να ξανά συναντήσεις αλλά μόνιμα ποια της ψυχές αυτές.
Πριν εξη μηνεs εχασα και εγω τον ρουντακο μου απο καρκινο…ο πονοs μεγαλοs…ο χρονοs απλα στον μαλακωνει…οταν τον βρηκα του ειχα υποσχεθει οτι θα τον ειχα σαν βασιλια και τωρα που εφυγε του εχω υποσχεθει οτι οσο θα ζω θα τον επισκεπτομαι στο κοιμητηριο που τον εχω,πραγμα που κανω…του αφηνω δυο λουλουδακια και τα λεμε οπωs μονο εμειs οι δυο ξεραμε.Καπου διαβασα οτι οσοι ειχαν κατοικιδια οταν πεθανουν πρωτα συναντανε αυτα και μετα τα αγαπημενα τουs προσωπα.ΡOYNTAKO MOY OΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΘΑ ΞΑΝΑΒΡΕΘΟΥΜΕ…!!!!