«Προτιμότερο όνομα καλό πάρα πλούτη μεγάλα»

(Βίβλος, Παροιμίες. Κεφάλαιο Κβ στίχος 1)

Στην εποχή του διαδικτύου, του modeling, του fast fashion και των realities shows, φαίνεται πως έχουμε λησμονήσει τις έννοιες της τιμής και της ατιμίας. Θυμάμαι κάποτε που λέγαμε εκφράσεις όπως «έχω το κούτελό μου καθαρό». Και αυτός που το έλεγε εννοούσε ότι τον είχαν όλοι υπόληψη, ότι είχε τιμή.

Η τιμή είναι μια πολύ υψηλή έννοια

Τιμάμε κάποιο πρόσωπο που ακτινοβολεί κύρος, που δεν απαιτεί το σεβασμό από ‘μας αλλά απλά εμείς οι ίδιοι νιώθουμε πως πρέπει να το σεβαστούμε. Ένας ιερέας που είναι φιλάνθρωπος και αγγίζει τις καρδιές των πιστών του όχι μόνο με τελετές και ψαλμούς στην Εκκλησία αλλά και με την δράση του μετά το εκκλησίασμα, είναι σίγουρα ένας άνθρωπος που έχει τιμή, ένας άνθρωπος που νιώθει υπηρέτης του Θεού.

Ένας άνθρωπος που ασχολείται με ακτιβισμό, που δίνει όλο τον εαυτό, όλο του το είναι, όλη του την ψυχή, όλη του την ενέργεια στην πρόοδο της κοινωνίας, όχι μόνο με λόγια αλλά και με έργα, ναι αυτός έχει τιμή. Είναι άνθρωπος έντιμος και ακέραιος. Είναι ένας άνθρωπος βλέπει το καθήκον σαν μια γραμμή από την οποία δε πρέπει να παρεκκλίνει ούτε κατ’ ελάχιστο.

Ακόμη και η ήρωες έχουν τιμή, όπως οι εθνικοί ήρωες αλλά και οι μυθολογικοί ήρωες. Τους τιμάμε αυτούς στήνοντας τους μνημεία και αγάλματα και μνημεία γιατί η αφοσίωσή τους ήταν τεράστια. Έφτασαν σε ύψη που οι καθημερινοί άνθρωποι τα βλέπουμε και απλά λέμε «Μα πως το έκανε;».

Και δυστυχώς υπάρχει το αντίθετο άκρο: Η ατιμία.

Η ατιμία δεν γνωρίζει τι θα πει όριο. Τα ισοπεδώνει όλα. Αν κάνεις κάτι καλό, αν είσαι άνθρωπος που σε τιμούν όλοι, θα έρθει και θα σου χτυπήσει την πόρτα. Θα προσπαθήσει να σε χλευάσει, να σε λοιδορήσει, να σε βρίσει με τις χειρότερες ύβρεις, να σε μειώσει, να σε ρίξει κάτω και να σε πατήσει. Θα προσπαθήσει να αποδείξει ότι είσαι κακός, φιλάργυρος, ή απατεώνας. Θα προσπαθήσει να σου ρίξει λάσπη και να πει πως είσαι τα αντίθετα από αυτά που κάνεις. Η ατιμία είναι στην ουσία μια διαστροφή, ένα σκοτεινό μονοπάτι που θέλει την οπισθοδρόμηση και όχι την πρόοδο. Θέλει την βία και όχι την ειρήνη. Η ατιμία θέλει να χτυπάει όσους έχουν τιμή γιατί της χαλάνε τα σχέδια.

Ο άτιμος άνθρωπος είναι κάποιος που δεν παίζει με τους κανόνες του παιχνιδιού της ζωής αλλά τους παραβιάζει. Είναι ένας παραβάτης που χτυπάει τους γύρω του ύπουλα. Νομίζει όμως, πως η ενόχληση που θα προκαλέσει πως θα προκαλέσει την οριστική καταστροφή του τίμιου ανθρώπου, πως θα τον κάνει να κλάψει και να παραιτηθεί από τις όποιες προσπάθειες του. Αλλά δε συμβαίνει αυτό. Και γιατί;

Διότι ότι άτιμος, κάνει τον έντιμο πιο δυνατό. Όπως ακριβώς ένας αθλητής, μέσα από τις πολλές προκλήσεις φτάνει να γίνεται πρωταθλητής. Μέσα από τις προκλήσεις που βάζουν λοιπόν οι άτιμοι άνθρωποι, χωρίς να το έχουν σχεδιάσει, δημιουργούν ήρωες, δημιουργούν ανθρώπους με τεράστια ψυχικά αποθέματα που δε λυγίζουν μπρος σε εμπόδια. Δημιουργούν άθελά τους τον αυριανό άνθρωπο που θα έχει ηθική, ακεραιότητα, εντιμότητα.

Μαθαίνουμε την ύπαρξη του Φωτός μέσω του σκοταδιού, της Καλοσύνης μέσω της κακίας, της Πύρινης Αγάπης μέσω του Αβυσσαλέου Μίσους. Μαθαίνουμε τα πάντα μέσω του αντίθετού τους.

Έτσι λοιπόν, τελειοποιούμε ακόμη περισσότερο την εντιμότητά μας μέσω των λασπολογιών και των χτυπημάτων της ατιμίας.   

Ο άτιμος, ο δυστυχής αυτός άνθρωπος, αν και πολλές φορές χτυπάει τον έντιμο μαζί με άλλους όμοιούς του, στην ουσία είναι μόνος του. Κι’ αυτό γιατί ποτέ δεν είναι ευτυχισμένος μέσα στην καρδιά του.

 Ο άτιμος είναι πάντοτε υποκριτής και κρύβεται πίσω από πολλές μάσκες. Στο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης «Παροιμίες» διαβάζουμε:

“O υποκριτής διά του στόματος αφανίζει τον πλησίον του αλλά οι δίκαιοι θέλουσιν ελευθερωθεί διά της γνώσεως»(Παρ. κεφ. Ια 9).

Ο έντιμος πραγματικά έχει γνώση πώς να θεραπευθεί από τα χτυπήματα της ατιμίας. Η ατιμία όμως δε μπορεί να θεραπεύσει τον εαυτό της και να γίνει τιμιότητα μιας και πέφτει σε ένα σε μια διαρκή διαμάχη τόσο με τον εαυτό της όσο και με ότι υπάρχει εξ απ αυτήν. Η ατιμία είναι ένας πόλεμος για τον πόλεμο. Είναι ένας πόλεμος χωρίς λογική αιτία, και γι’ αυτό μπορεί να βρεθεί μόνο σε ανθρώπους που δεν έχουν αναπτύξει λογική σκέψη.

Ένας νοήμων άνθρωπος κατανοεί την ανωτερότητα της τιμής έναντι της ατιμίας. Καταλαβαίνει πως η τιμή δίνει κύρος ενώ η ατιμία δεν δίνει τίποτα.

Όποιος- α έχει διαύγεια, καλοσύνη και παιδεία, δε θα είναι άτιμος όχι στο γείτονά του αλλά ούτε σε μυρμήγκι. Αυτός είναι άλλωστε ο λόγος που στους εντιμότερους των συνανθρώπων μας υψώνουμε «μνημεία». Γιατί όπως λέει η λέξη «μνημείο» θέλουμε να έχουμε «μνήμη» του τι έκαναν για εμάς αυτοί οι άνθρωποι.

Κλείνουμε με ένα ρητό του ενός πνευματικού Δασκάλου της Ανατολής:«Μάθε να σκορπίζεις την ευτυχία – μην καταδικάζεις.» 

Μάριος Π.

YouTube Channel: https://www.youtube.com/channel/UCD7ZgI8g48KNyeQSwd8CK7A