Η περιπέτεια ενός “COMANDO” καναρινιού

Όλα ξεκίνησαν τη δεύτερη μέρα όπου είχα στο σπίτι μου το καναρίνι τριών μηνών. Το κοιτούσα ώρες ατελείωτες, μέχρι και αυτήν τη στιγμή που σας μιλάω το ίδιο κάνω, τόσο πολύ έχω δεθεί μαζί του.

Έτσι που λέτε τη δεύτερη μέρα το έβγαλα στο μπαλκόνι μου για να το καθαρίσω, να του βάλω τροφή και όλα τα σχετικά. Έβαλα το χέρι μου ίσα ίσα από το πορτάκι του κλουβιού για να μπορέσω να πάρω την μπανιέρα του, να την καθαρίσω και να την γεμίσω λίγο νερό. Επειδή ήταν μικρό και χωρούσε από παντού βγήκε από ένα πολύ μικρο άνοιγμα της πόρτας του κλουβιού, ενώ είχα βάλει το χέρι μου. Απορώ πώς χώρεσε και βγήκε!

Έκατσε για λίγο σε μια κορυφή της καρέκλας από το μπαλκόνι μου, είπε ένα μικρο κελάηδισμα και έφυγε. Εγώ εκείνη την ώρα δεν ένιωθα τα πόδια μου, έτρεμα ολόκληρος πραγματικά (για να καταλάβετε ένιωθα σαν τον Παναγιώτη όταν βγήκαν έξω από το σπίτι τα σκυλάκια του, μόνο που το δικό μου είναι καναρίνι και είναι σχεδόν αδύνατο να το ξαναπιάσεις).

Από τη στεναχώρια μου πήρα τη μητέρα μου τηλέφωνο, της εξήγησα τι έγινε και στη συνέχεια πήγα στο κρεβάτι μου κάνοντας μόνο αρνητικές σκέψεις. Είχα ένα είδος κατάθλιψης. Μετά από 5 λεπτά αποφάσισα να κατεβώ κάτω στον δρόμο με τον αδερφό μου και να το ψάξουμε. Εν τω μεταξύ η μητέρα μου είχε τηλεφωνήσει στους γείτονες και τους ζήτησε αν δουν ένα κίτρινο καναρίνι να με ειδοποιήσουν.

Την ώρα που έψαχνα άκουσα τους γείτονες να λένε “έχει εδώ ένα κίτρινο σαν καναρίνι. Μήπως είναι δικό σου;). Τελικά ήταν αυτό. Τώρα όμως έπρεπε να το πιάσουμε. Είχε πάει σχεδόν στην κορυφή ενός δέντρου. Πήρα μια σκούπα και χωρίς να το σπρώξω κουνούσα την σκούπα μήπως και κατεβεί κάτω. Πετούσε από το ένα δέντρο στο άλλο κι εγώ έκανα το ίδιο. Τελικά πέταξε στο μπαλκόνι των γειτόνων και έμεινε εκεί. Ανέβηκα στο μπαλκόνι τους, το έπιασα με μια πετσέτα και κατευθύνθηκα στο σπίτι μου. Ήταν μια περιπέτεια αξέχαστη πραγματικά.

Θέλω να μου πείτε αν άλλος από την παρέα μας έχει καναρίνι και αν έχει ζήσει παρόμοια περιπέτεια. Το ονόμασα Rico…

Snip Mobile