Υπάρχει ένα πολύ όμορφος διδακτικός μύθος που μας διδάσκει πως πρέπει να είμαστε στη ζωή μας. Αυτός ο μύθος έχει να κάνει με τον ήρωα Ηρακλή και όπως θα καταλάβετε και εσείς, είναι ένας μύθος αλληγορικός. Να πως πάει η όλη ιστορία.
Κάποια στιγμή, ο Ηρακλής βρέθηκε σε ένα δρόμο που έμοιαζε με διχάλα (έμοιαζε ένα «Υ»). Στο δεξιό δρόμο μπρος του στεκόταν μια όμορφη γυναίκα, ντυμένη λιτά. Πίσω της ο δρόμος ήταν άσχημος και κακοτράχαλος. Στον άλλο δρόμο της διχάλας (τον αριστερό) στεκόταν μια γυναίκα όμορφη, με εντυπωσιακά ρούχα, με στολίδια, με λούσα, με χρυσά κολιέ, δαχτυλίδια, βαμμένη όμορφα και γενικά φαινόταν πλούσια. Η γυναίκα που ήταν εντυπωσιακά ντυμένη, πίσω της είχε έναν ομαλό και βατό δρόμο, όμορφα στρωμένο.
Η γυναίκα που ήταν ντυμένη με λούσα είπε:
«Γεια σου Ηρακλή. Εγώ είμαι η Κακία. Αν επιλέξεις το δρόμο μου, όλα θα σου είναι εύκολα στη ζωή και δε θα κουραστείς καθόλου. Θα πλουτίσεις και θα περάσεις μια ζωή ανέμελη χωρίς έγνοιες. Κοίτα πόσο ομαλός είναι ο δρόμος μου.»
Η άλλη γυναίκα, απλά ντυμένη, είπε:
«Ηρακλή το όνομά μου είναι Αρετή. Αν επιλέξεις εμένα θα έχεις ένα δύσκολο βίο. Θα έχεις πόνους, αγωνίες και θα κοπιάσεις πολύ. Δε σου λέω ψέματα σ’ αυτό. Ο δρόμος ο δικός μου είναι κακοτράχαλος. Ο βίος σου θα είναι μόνο μες στο κόπο. Όμως να ξέρεις, Θεοί και άνθρωποι στο τέλος θα σε αγαπήσουν.
Ο Ηρακλής επέλεξε το δρόμο της Αρετής.
Ο αμφιλεγόμενος κοινωνικός φιλόσοφος Νικόλο Μακιαβέλι, είχε πει σχετικά:
“Η αρετή και ο πλούτος σπάνια πηγαίνουν στον ίδιον άνθρωπο.”
O αρχαίος Έλληνας ποιητής Ησίοδος, στο συμβουλευτικό πόνημά του «Έργα και Ημέραι» είχε πει και αυτός τα εξής πάνω στο θέμα:
“Αρετής προπάροιθε ιδρώτα θεοί αθάνατοι θήκαν.”
Mετάφραση:
“Μπροστά από την αρετή οι αθάνατοι θεοί έβαλαν τον ιδρώτα.”
Aλλά και ο φιλόσοφος Πλάτων είχε μιλήσει για την αρετή. Να τι είχε πει:
“Πας γαρ ο τ’ επί γης και υπό γης χρυσός αρετής ουκ αντάξιος.”
Μετάφραση:
«Κάθε χρυσός που υπάρχει είτε πάνω στη γη είναι κάτω από τη γη δεν είναι αντάξιος της αρετής.»
Ο Πλάτων ήταν μαθητής του Σωκράτη και δάσκαλος του Αριστοτέλη. Επίσης ήταν μυημένος στα Ελευσίνια Μυστήρια( τελετές που οι ιερουργίες τους ήταν απόρρητες για τον πολύ κόσμο)πράγμα που ποτέ δε πρέπει να ξεχνάμε. Στις διδασκαλίες έλεγε πως τα είδη της αρετής είναι τέσσερα. Να τι είχε πει:
“Της τελείας αρετής είδη τέτταρα: έν μεν φρόνησις, έν δε δικαιοσύνη, άλλο δ’ ανδρεία, ταέταρτον σωφροσύνη.”
Μετάφραση:
«Tέσσερα είναι τα είδη της Τέλειας Αρετής: πρώτο η φρόνηση, δεύτερο η δικαιοσύνη, τρίτο η ανδρεία και τέταρτο η σωφροσύνη.»
Έτσι τώρα, γνωρίζοντας αυτά, ποιον δρόμο θα επιλέξετε στη ζωή σας; Θα πάρετε τον δρόμο της κακίας και θα πατήσετε επί πτωμάτων προκειμένου να έχετε μια ζωή όλο επίγειες απολαύσεις ή θα πάρετε τον γεμάτο κόπους δρόμο της αρετής που όμως συστήνουν οι Θεοί να περπατήσετε; H επιλογή είναι πάντα δική σας.
Εμείς ελπίζουμε να πάρετε τη σωστή απόφαση.
Μάριος Π.
YouTube Channel: https://www.youtube.com/channel/UCD7ZgI8g48KNyeQSwd8CK7A
1 Σχόλια
Οι αρχαίοι ινδιάνοι είχα ένα παρόμοιο ρητό με δυο λύκους.
Ένα απόγευμα ένας γηραιός Ινδιάνος Τσερόκι μίλησε στον εγγονό του για τη μάχη που γίνεται στο εσωτερικό των ανθρώπων.
«Παιδί μου», του είπε, «όλοι μέσα μας έχουμε δύο λύκους που παλεύουν».
«Ο ένας είναι το κακό – ο θυμός, η ζήλια, ο φθόνος, η λύπη, η απληστία, η μετάνοια, η αλαζονεία, η αυτο-λύπηση, οι ενοχές, η κατωτερότητα, τα ψέμματα, η ψεύτικη υπερηφάνεια, η ανωτερότητα και το εγώ.
Ο άλλος είναι το καλό – η χαρά, η ειρήνη, η αγάπη, η ελπίδα, η γαλήνη, η ταπεινότητα, η καλοσύνη, η κατανόηση, η γενναιοδωρία, η αλήθεια, η συμπόνοια και η πίστη».
Ο εγγονός σκέφτηκε για λίγο και μετά ρώτησε τον παππού του:
«Και ποιος λύκος νικάει στο τέλος;»
Και ο παππούς του απάντησε: «Αυτός που θρέφεις…».