Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν δει από πολύ νωρίς πως ο σκύλος είχε μια μοναδική ιδιότητα για κατοικίδιο. Αυτή ήτανε πως μπορούσε να γίνει άριστος φύλακας της οικίας τους. Αυτό δεν πέρασε απαρατήρητο από τους αρχαίους μυθογράφους. Ο κάτω κόσμος έπρεπε να έχει κι αυτός ένα φύλακα, όπως ακριβώς είχε ο αρχαίος Έλληνας στο σπίτι του. Έτσι, η μυθολογία μας λέει, πως στην είσοδο του κάτω κόσμου υπήρχε ο Κέρβερος. Ο σκύλος αυτός είχε αγριωπή όψη και ακόμη πιο αγριωπή συμπεριφορά. Με τρία κεφάλια (ο Ησίοδος μας λέει πως είχε πενήντα!) και με ουρά δράκου κανείς δεν μπορούσε να μείνει μπρος του άφοβος. Τα πόδια του λέγανε πως ήταν λιονταριού και φίδια σε όλο του το σώμα.
Για τα πενήντα του κεφάλια λέει ο Ησίοδος τα εξής:
«Κέρβερος ωμηστής Αΐδεω κύων χαλκεόφωνος πεντηκοντακέφαλος»
Μεταφράζουμε:
«Κέρβερος άγριος σκύλος του Άδη, με ηχηρή φωνή και 50 κεφάλια»
Κανείς νεκρός δεν μπορούσε να βγει από τις πύλες του Άδη. Ο Κέρβερος ήταν εκεί πάντα, φύλακας και φρουρούσε πιστά. Μα και κανείς ζωντανός δεν μπορούσε να μπει.
Υπήρξαν όμως και κάποιες λίγες εξαιρέσεις:
Όταν ο γιός του Απόλλωνα, ο Ορφέας, κατέβηκε στον Άδη για να αναζητήσει την νεκρή σύζυγό του την Ευρυδίκη για να περάσει κοίμησε με την μαγευτική μουσική του τον Κέρβερο και έτσι μπόρεσε και μπήκε στον Άδη. Μια άλλη φορά, ο ημίθεος ήρωας Ηρακλής έπιασε με δύναμη τον Κέρβερο και τον πήγε στον Βασιλιά Ευρυσθέα που του είχε πει να κάνει αυτό τον άθλο. Ο Βασιλιάς τρόμαξε τόσο από το τέρας που κρύφτηκε μέσα σε ένα πυθάρι. Ο Κέρβερος έπειτα από αυτόν τον άθλο επιστράφηκε στον Άδη.
Σύμφωνα με ορισμένους, τα τρία κεφάλια του Κέρβερου συμβολίζουν το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον ενώ άλλοι λένε πως συμβολίζουν τη γέννηση, τη νεότητα και το γήρας. Μια ακόμη πιο βαθιά και φιλοσοφική θεώρηση είναι πως τα τρία κεφάλια είναι τα στάδια που περνούσε ο άνθρωπος μέσω των μυστηρίων (μυστήρια μυστικές ήταν ιερές τελετές στο αρχαίο κόσμο). Αυτά τα στάδια, που έχουν ίδιο αριθμό με τα κεφάλια του Κέρβερου είναι τα εξής:
Εξαγνισμός , δηλαδή η απελευθέρωση από τις αλυσίδες των υλιστικών πραγμάτων, επιθυμιών και ιδεών που μας περιβάλουν.
«Πνευματική» εισδοχή στο προσωπικό μας κολαστήριο έτσι ώστε μέσω αυτού του βιώματος να κατανοήσουμε τον κόσμο καλύτερα.
Ανιδιοτελής και μη – συμφεροντολογική προσφορά του εαυτού μας(μέσω διαφόρων πράξεων) στην Ανθρωπότητα.Εδώ να κάνουμε και μια ενδιαφέρουσα μυθολογική σύγκριση:
Στην Αίγυπτο ο ξάδερφος του σκύλου (το τσακάλι) είχε γίνει Θεός του κάτω κόσμου. Ο Άνουβης (στα αρχαία Αιγυπτιακά λεγόταν Ινπού ή Ανπού) είχε σώμα ανθρώπου και κεφάλι τσακαλιού και ήταν ο Κύριος των Νεκρών. Έτσι, ίσως ο Κέρβερος να μην ήταν απλά ένας σκύλος – φύλακας. Ίσως να ήταν και ένα σύμβολο. Αυτό θα το αφήσουμε να το σκεφτεί ο αναγνώστης.
Συντάκτης: Μάριος Π.
YouTube Channel: https://www.youtube.com/channel/UCD7ZgI8g48KNyeQSwd8CK7A
