Ήταν Ιούλιος 2006 και μια κυρία στο χωριό μάς ενημέρωσε πως χαρίζει κάποια σκυλάκια. Πήραμε το πιο ήσυχο. Πού να ξέραμε πως θα καταλήξει ο πιο τρελός, αλλά ταυτόχρονα υπέροχος σκύλος.
Έκτορας το όνομά του μετά από τη γνωστή ταινία “Τροία” (γιατί δεν μου άρεσε ο Πάρις), που είδαμε το βράδυ πριν πάρουμε τον Έκτορα στο σπίτι. Πέρασαν τα χρόνια και η ζωή με τον Έκτορα είναι χαρά, αφού κάνει τα πάντα για να μας κάνει να γελάμε.
Μέχρι που το 2017 ήρθαν τα πρώτα κακά νέα… καρκίνος….
Δύο εγχειρίσεις…και ο Έκτορας ακόμη πιο δυνατός!
Το 2018….. νεφρική ανεπάρκεια….
Νοσηλεία για 10 μέρες με καθόλου καλή εξέλιξη… Δεν έτρωγε, δεν έπινε. Ξαφνικά παίρνει ο γιατρός τηλέφωνο τη στιγμή που ήμουν καθόδων. “Σταμάτα σε ψησταριά, ο σκύλος σου έφαγε”! Θαύμα, είπε ο γιατρός!
2019 ηπατική ανεπάρκεια…
Χωρίς όμως να επηρεαστούμε! Ο σκύλος θαύμα. Σταθερός και υπέροχος να ζει μαζί μας στο τέρμα.
Έκτορα η μαμά σ’ αγαπάει!
Έλενα
