Καλησπέρα,
Δεν ξέρω πως να αρχίσω την ιστορία μου, αλλά θα ήθελα να δείτε όλοι την αιτία που με έκανε να ξαναέρθω στην κανονικότητα μου… Ο Μαξούλης μου ήρθε ένα χρόνο μετά τον θάνατο του πατέρα μου και ομολογώ ότι μου άλλαξε τη ζωή…
Δεν ξέρω ποιοι από εσάς έχουν χάσει δικό τους άνθρωπο και πώς νιώθουν! Εγώ χάνοντας τον πατέρα μου ένιωσα ορφανή, ορφανή στα 40 θα μου πείτε; Και όμως ένιωσα απροστάτευτη σαν μικρό παιδί και ας είχα και επαγγελματική τακτοποίηση μα και προσωπική αφού έχω έναν σύντροφο που τα τελευταία 10 χρόνια που είναι ο άνθρωπος μου στην κυριολεξία.
Ο μπαμπάς μου όμως φεύγοντας πήρε μαζί του και την ασφάλεια μου, αυτό που λέμε είμαι εγώ εδώ και μην σε νοιάζει τίποτα. Κάπως έτσι λοιπόν, αφού έναν χρόνο βίωσα την απόλυτη θλίψη, ο σύντροφός μου, που είχε και έχει μια που καλή σχέση με τα σκυλάκια, μου είπε πως θα μου κάνει ένα δώρο που θα αλλάξει τη ζωή όλων μας…
Μέσα από το ίντερνετ βρήκε τον Μαξούλη μας, που τότε ήταν δεν ήταν 20 ημερών και πήγαμε ως την Πάτρα για να τον πάρουμε. Τότε είδα τα πιο όμορφα μαύρα μάτια να με κοιτούν με τρόμο.
Εκεί, εκείνη την στιγμή, εγώ και αυτός γίναμε ένα!
Δύο χρόνια μετά ο Μαξούλης μου είναι η ίδια η ζωή και είναι αυτό που λέω σε όλους…
εγώ και αυτός πλέον είμαστε ένα, δύο σώματα ενωμένα!
Ευχαριστώ που με ακούσατε! Εύχομαι ο Θεός να δίνει σε όλους σας ευτυχισμένες στιγμές με αυτούς που αγαπάτε!
Μαρία
