Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας την ιστορία του κοριτσιού μου, που μπήκε στη ζωή μας και την έκανε πιο φωτεινή.
Πριν 4 χρόνια τελείως τυχαία σε μια εκπομπή στην τηλεόραση, που παρουσίαζαν σκυλάκια προς υιοθεσία, έπεσε το μάτι μου σε ένα πλάσμα που έστεκε σαν χαμένο ανάμεσα στα άλλα που έψαχναν παντοτινό σπιτάκι …. και αυτό ήταν … love at first sight!!!!!
Τα μάτια της με μαγνήτισαν, με καλούσαν κοντά της. Επικοινώνησα με τους εθελοντές που τα φρόντιζαν και ζήτησα να την υιοθετήσω.
Με πέρασαν … προς τιμήν τους … από σαράντα κύματα και ερωτήσεις ιεράς εξέτασης!
Και η ιστορία της ήταν η εξής …. αδέσποτη περιφερόταν στην Χαλκίδα, από κάποιον παρατημένη. Την μάζεψαν οι εθελοντές της περιοχής και την έδωσαν με συμβόλαιο υιοθεσίας σε μια κυρία που ζήτησε να την υιοθετήσει, δικηγόρος… H κυρία την κράτησε 6-7 μήνες.
Το κορίτσι μου την έμαθε, την αγάπησε, δέθηκε μαζί της και θεωρούσε το σπίτι αυτό σπίτι της! Και η “κυρία” για άγνωστους-γνωστούς λόγους την παράτησε στον δρόμο! Το πλάσμα αυτό βρέθηκε για δεύτερη φορά αδέσποτο και για μέρες στεκόταν έξω από το σπίτι, περιμένοντας να μπει ξανά σε αυτό που θεωρούσε σπίτι της. Η “κυρία” περνούσε από πάνω της, έμπαινε σπίτι της και την άφηνε εκεί …. έξω ….. Κάποια στιγμή, όταν βρέθηκε σε οίστρο, απελπισμένη ότι θα γυρνούσε σπίτι της, ακολούθησε μια αγέλη αδέσποτων και χάθηκε… Κάποιοι γείτονες την είδαν τα βράδια να κρύβεται σε ένα χωράφι!
Κάποιος, προς τιμήν του, ενημέρωσε τους εθελοντές για την ύπαρξη της και οι άνθρωποι την μάζεψαν ξανά, την έστειλαν στον κτηνίατρο για εξέταση και την προώθησαν πάλι για υιοθεσία. Τότε ήταν που την είδα εγώ.
Το αποτέλεσμα … το πλάσμα αυτό ήταν άρρωστο, υποσιτισμένο, απίστευτα φοβικό με τα πάντα και σε κατάθλιψη! Όταν ζήτησα να την πάρω η γιατρός που την φιλοξενούσε στο ιατρείο της με ενημέρωσε διστακτικά, αλλά απόλυτα καθησυχαστικά ότι το κορίτσι μου, είχε καλαζάρ και ίσως θα ήθελα να το ξανασκεφτώ… Η απάντησή μου ήταν μια και άμεση ….. την θέλω έτσι όπως είναι! θα μπορούσε να ήταν δική μου και να είχε συμβεί το ίδιο!
Μου την φρόντισε, την στείρωσε, την τσιπάρισε και ένα ωραίο πρωί βρέθηκε στην αγκαλιά μου, ένα μάτσο κόκαλα και τρομαγμένη.
Της υποσχέθηκα ότι θα την κάνω καλά … και την έκανα …
Της υποσχέθηκα ότι θα γίνει μια στρουμπουλίτσα γουρουνίτσα … και την έκανα …
Της υποσχέθηκα ότι δεν θα ξανανιώσει φόβο … και το έκανα …
Πάνω απ΄όλα της υποσχέθηκα ότι θα γεράσουμε μαζί … και θα το κάνω!
Ποτέ ξανά μόνη της και πάντα λατρεμένη … γιατί όλα τα πλάσματα αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία …. άρρωστα … γέρικα … μεγαλόσωμα ή μια σταλιά! Με κάνει να αισθάνομαι υπέροχα, που άλλαξα τη ζωή της, την ευγνωμονώ που φώτισε την δική μου.
Από ένα κλουβί ιατρείου …. βασίλισσα της καρδιάς μας !!!!
Νατάσσα Γιαννοπούλου
1 Σχόλια
Αυτη η δικηγορος θελει μια γερη μυνησαρα κ το ονομα της δημοσια!! Μπραβο σας που την υιοθετησατε!!! Δεν εχω λογια εκλαψα! Ευχομαι να γερασετε διπλα η μια στην αλλη!