Ζωή – Χαρά – Λύπη – Οικογένεια – Εργασία… Αρρώστια…
Τα πάντα ξαφνικά ισοπεδώνονται – χάνονται και ξεκινάς από το μηδέν, φτου από την αρχή…
Ποια φάρμακα; ποιες θεραπείες… ; Έκανες το κλικ με την πρώτη ματιά και μπήκες στη ζωή μου… Αδέσποτος…
Γίναμε ένα από την πρώτη στιγμή που πάτησες το πόδι σου στο σπιτικό και μοιραστήκαμε την ταλαιπωρία μας. Έκτοτε βρίσκεσαι πλάι μου ως ισότιμο μέλος της οικογένειας… τσούκου – τσούκου, εδώ και 3 χρόνια πορευόμαστε μαζί στα καλά και στα άσχημα…
Ο ημίαιμος Πρίγικπας, το αγόρι μου, η καλύτερη θεραπεία…
Ευχαριστώ που υπάρχεις και συνυπάρχουμε !
Ορσαλία
